ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΗΠΟΥΡΟΣ
Άλλος ένας αγωνιζόμενος με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη και μέλος του Α.Ο.Θ., ο Ιωάννης Κηπουρός. Η αγάπη για το αυτοκίνητο και την ταχύτητα ήταν που τον έκαναν να θέλει να ασχοληθεί με τους αγώνες αυτοκινήτου.
Πιο μπροστά όμως, σε λίγο πιο νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την ταχύτητα αλλά μέσω της ποδηλασίας. Ήταν μέλος της ομάδας του ΠΑΟΚ και συμμετείχε σε αρκετούς αγώνες…
Η εμπλοκή του με τους αγώνες αυτοκινήτου έγινε το 1978 με το Ράλλυ Θερμαϊκού, συνοδηγός του Πέτρου Χατζηνικολάου με ένα VW Golf GTi.
Μαζί θα τρέξουν τα επόμενα έξι χρόνια, μέχρι και το 1983. Καλύτερο αποτέλεσμα ήταν στο 4ο Ράλλυ Μακεδονίας του 1983, όπου τερμάτισαν 15οι γενικής κατάταξης και 5οι κλάσης 2/16.
Την ίδια χρονιά έτρεξε στο 17ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. συνοδηγός του Γιαννόπουλου Κώστα με ένα άλλο VW Golf GTi, αλλά εγκατέλειψαν στην ειδική διαδρομή «Μελάνθιο», από σπασμένο πίσω άξονα.
Το 1985 θα είναι συνοδηγός του Φώτη Ζήση σ’ ένα Fiat 131 Racing, με το οποίο θα τερματίσει 13ος Β. Ελλάδος και 9ος κλάσης Α/8 στο 6ο Ράλλυ Κένταυρος και 10ος Β. Ελλάδος και 3ος κλάσης Α/8 στο 6ο Ράλλυ Μακεδονίας.
Το 1985 όμως θα κάνει και έναν αγώνα με τον Κώστα Χριστόπουλο (ο γνωστός κύριος GO) επίσης με Fiat 131 Mirafiori, το 19ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. Δυστυχώς και σ’ αυτό το Ράλλυ Δ.Ε.Θ. θα εγκαταλείψει…
Την επόμενη χρονιά (1986) θα κάνει διάφορους αγώνες με δυο οδηγούς. Τον Γιώργο Μπρόζο με το Ford Escort RS 2000 MK II και τον Γιάννη Ζούνη με Datsun LB 120 (φορτηγάκι).
Και αυτή η χρονιά όμως δεν θα είναι καλή, αφού η μια εγκατάλειψη έρχεται μετά την άλλη…
Στο Ράλλυ Μακεδονίας μάλιστα με τον Γιώργο Μπρόζο, στην 5η ειδική «Αρναία», κτύπησαν μια μεγάλη πέτρα από τη μεριά του συνοδηγού, έσπασε το αμορτισέρ και πέρασε το πάτωμα και βγήκε στα πόδια του Γιάννη. Έτσι, χάθηκε μια καλή εμφάνιση αφού την στιγμή που έγινε η εγκατάλειψη, ήταν στην 10η θέση της γενικής κατάταξης και στην 2η θέση κλάσης Ε/15.
Αντίστοιχα, άλλη μια καλή εμφάνιση χάθηκε στο 15ο Ράλλυ Θερμαϊκού με τον Γιάννη Ζούνη και το Datsun LB 120, το γνωστό φορτηγάκι της εποχής (το χρησιμοποιούσαν πολλοί αγωνιζόμενοι), όταν εγκατέλειψαν από μηχανική βλάβη (πιστόνι μηχανής) και έχασαν την τρίτη θέση στο βάθρο της κατηγορίας Β/10.
Το 1987 όμως θα αρχίσει μια συνεργασία με τον Μήνα Κληματσάκη, η οποία θα είναι και η καλύτερη περίοδος της αγωνιστικής καριέρας του Γιάννη Κηπουρού…
Το αυτοκίνητο που είχε ο Μηνάς τότε ήταν ένα Fiat 131 Mirafiori, αγωνιστικό που είχε αγοράσει από τον Γιώργο Ρεπανίδη.
Αρκετοί αγώνες, πολλοί τερματισμοί και καλές επιδόσεις:
1987 | 8ο Ράλλυ Μακεδονίας: 6ος γενικής κατάταξης και 3ος κλάσης Ε/15
1988 | 9ο Ράλλυ Μακεδονίας: 9ος γενικής και 1ος κλάσης Ε/16, 17ο Ράλλυ Θερμαϊκού: 7οςκατηγορίας Ε και 3ος κλάσης Ε/16
1989 | 23ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ.: 4ος κλάσης Ε/16, 18ο Ράλλυ Θερμαϊκού: 10ος κατηγορίας Ε και 6ος κλάσης Ε/16
1990 | 11ο Ράλλυ Μακεδονίας: 9ος γενικής και 1ος κλάσης Ε/20, 6ο Ράλλυ Δωδώνης: 2ος κλάσης Ε/20
Το 1991 ο Μηνάς Κληματσάκης θα αφήσει το Fiat 131 και θα το αντικαταστήσει με μια Lancia Delta HF 4WD, που αγοράζει από τον Ζήση. Μάλιστα, την ίδια χρονιά θα τρέξουν μαζί στο 12ο Ράλλυ Μακεδονίας με μια Toyota Corolla 1600 GT AE 86, που αγόρασε ο Μηνάς απο τον Γιάννη Καραγιαννούδη. Τερμάτισαν 18οι γενικής κατάταξης και 1οι κλάσης Α/7.
Το 1992 επίσης ήταν καλή χρονιά με την Lancia Delta HF, αφού σημείωσε τα εξής αποτελέσματα:
- 13ο Ράλλυ Μακεδονίας: 5ος γενικής και 2ος κλάσης Α/10
- 5ο Ράλλυ Σπριντ Σερρών: 1ος γενικής του αγώνα
- 21ο Ράλλυ Θερμαϊκού: 8ος γενικής, 4ος κατηγορίας Α, 3ος κλάσης Α/10
Τελευταίος αγώνας με την Lancia Delta HF ήταν ένας διεθνής αγώνας, το 17ο Ράλλυ Χαλκιδικής, που πραγματοποιήθηκε στις 22 – 24 Αυγούστου 1992.
Ένας χωμάτινος αγώνας, με δυο σκέλη και 20 Ειδικές Διαδρομές! Από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία του αγώνα, που είχε έδρα την πόλη της Θεσσαλονίκης, με εκκίνηση και τερματισμό να γίνεται στην παραλία της.
Επίσης και η διαδρομή του αγώνα δεν ήταν στις «γνωστές» ειδικές στην Χαλκιδική, αλλά κινήθηκε από Θεσσαλονίκη – Κιλκίς – Σέρρες – Θεσσαλονίκη…
Έκαναν μια πολύ καλή εμφάνιση τερματίζοντας στην 13η θέση της γενικής κατάταξης, 7οι Έλληνες και στην 7η θέση κλάσης Α/10…
Θα υπάρξει μια περίοδος αποχής από τις Ειδικές Διαδρομές και θα ξαναεμφανιστεί σε αγώνα το 1998, πάλι συνοδηγός του Μηνά Κληματσάκη, με ένα Toyota Starlet EP 91.
Θα τρέξουν μαζί μέχρι και το 2002, πετυχαίνοντας τα κάτωθι αξιοσημείωτα αποτελέσματα:
1998 | 26ο Ράλλυ Μαύρο Ρόδο: 10ος κλάσης Α/5
2002 | 31ο Ράλλυ Θερμαϊκού: 6ος Β. Ελλάδος και 4ος κλάσης 1400.
Το Ράλλυ Θερμαϊκού το 2002 θα είναι και ο τελευταίος αγώνας για τον Γιάννη Κηπουρό.
Μια στιγμή που δεν θα ξεχάσει είναι στο 13ο Ράλλυ Μακεδονίας το 1992 με τον Μηνά Κληματσάκη και την Lancia Delta HF 4WD όταν στην 5η Ειδική Διαδρομή «Μεταγγίτσι» των 14.41 χλμ. στο γρήγορο κομμάτι λίγο πριν τον τερματισμό, ο Μηνάς τον κτυπάει στον ώμο και του λέει: «Δες το κοντέρ, 210 χλμ./ώρα γράφει»!
Εδώ να σημειώσουμε ότι στην συγκεκριμένη ειδική έκαναν χρόνο 9΄.03΄΄ που αντιστοιχεί σε 95.50 χλμ./ώρα μέση ωριαία ταχύτητα!
Στις καλές στιγμές του Γιάννη Κηπουρού, είναι βέβαια και η πρώτη θέση γενικής στο Ράλλυ Σπριντ Σερρών το 1992, με την Lancia Delta HF 4WD επίσης.
Τώρα όσο αφορά στις άτυχες στιγμές του, μια ήταν το 1987 στο Ράλλυ Σκρά Κιλκίς με το Fiat 131 και τον Μηνά Κληματσάκη, που βγήκαν από τον δρόμο στην τελευταία ειδική διαδρομή, και μια άλλη πάλι με το Fiat 131 και τον Μηνά Κληματσάκη στο Ράλλυ Σπριντ Κιλκίς, που στην τελευταία στροφή της ειδικής είχαν πάλι έξοδο και μάλιστα μπροστά στην έγκυο γυναίκα του!
Έτσι λοιπόν μετά από 19 χρόνια εμπλοκής τελειώνει το αγωνιστικό ταξίδι του Γιάννη Κηπουρού. Ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτεια, αδρεναλίνη, καλές και άσχημες στιγμές αλλά κυρίως πολύ ικανοποίηση που προσφέρει η συμμετοχή σε ένα αγώνα αυτοκινήτου.
Ο Γιάννης επαγγελματικά σπούδασε μηχανολόγος και ήταν στην Fiat για 11 χρόνια στον τομέα των φορτηγών και μετά πήγε στην Steyer.
Τώρα αναπολεί τα καλά χρόνια των αγώνων που έζησε, ασχολείται με το κυνήγι και περιμένει πως και πως μια ευκαιρία να ξανα κάτσει στο κάθισμα του συνοδηγού σ’ έναν αγώνα, έστω και σαν προπομπός…
