Ένας Σαρακατσιάνος ραλίστας…
Μια κατεξοχήν αγωνιστική πόλη στην Ελλάδα είναι αυτή της Λαμίας. Κέντρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, με τις περισσότερες από τις μεγάλες διοργανώσεις να γίνονται στα μέρη της. Όπως ήταν φυσικό «έβγαλε» αρκετούς μεγάλους οδηγούς. Για έναν από αυτούς θα μιλήσουμε σήμερα… τον Χρήστο Πανουργιά!
Με καταγωγή από το Λιμογάρδι Φθιώτιδος (9/1/1945), είχε από πολύ μικρός αγάπη για τα αυτοκίνητα και για την ταχύτητα. Το 1969 έχει συνεργείο για μοτοσυκλέτες. Και είναι και η πρώτη του επαφή με τους αγώνες, αφού ξεκινάει και συμμετέχει σε αγώνες μοτοσυκλέτας…
Το έναυσμα όμως για να ασχοληθεί με τους αγώνες αυτοκινήτου, του το έδωσε ο μέντορας του Νέστωρας Παπαευθυμίου. Ιδρυτής της Α.Λ.Α.Λ. (Αγωνιστική Λέσχη Αυτοκινήτου Λαμίας) το 1970, που τον παρότρυνε να κάτσει σε αγωνιστικό κάθισμα.
H αρχή έγινε τον Σεπτέμβριο του 1972 με το 3ο Ράλλυ Φθιώτιδος, που συμμετέχει στον πρώτο του αγώνα Ράλλυ, με ένα NSU και συνοδηγό τον Βασίλη Χαιμάνη, πολύ καλό φίλο και κουμπάρο του. Θα τερματίσουν 7οι γενικής κατάταξης και 1οι κλάσης 1 / 4!
Την επόμενη χρονική περίοδο και πιο συγκεκριμένα τα επόμενα τέσσερα χρόνια (από το 1973 έως και το 1976) θα συμμετάσχει με Audi. Την πρώτη χρονιά με 100 LS και τις επόμενες με 80 GT, ενώ συνοδηγός του πάντα ο Βασίλης Χαιμάνης, με μόνο τον Γύρο Πήλιου και το Φθινοπωρινό Ράλλυ του 1976 να τρέχει με τον Κυριάκο Κιοσέογλου, σε μια πολύ επιτυχημένη περίοδο με τρεις νίκες και πολλές άλλες διακρίσεις:
1973 | 5ο Ράλλυ Μαύρο Ρόδο: 2ος γενικής κατάταξης, 4ο Ράλλυ Φθιώτιδος: 1ος γενικής κατάταξης
1974 | 5ο Ράλλυ Φθιώτιδας: 1ος γενικής κατάταξης και 1ος κλάσης 2/4, 6ο Ράλλυ Μαύρο Ρόδο: 5οςγενικής και 1ος κλάσης 2/4
1976 | 7ο Ράλλυ Φθιώτιδας: 1ος γενικής κατάταξης και 1ος κλάσης 1/4, 1ος γύρος Πήλιου: 3οςγενικής κατάταξης και 1ος κλάσης 1/4, Φθινοπωρινό Ράλλυ: 2ος γενικής κατάταξης και 1ος κλάσης 1/4
Εδώ να σημειώσουμε ότι το Ράλλυ Μαύρο Ρόδο του 1973, ήταν χωμάτινος και πολύ σκληρός αγώνας. Είχε εκκίνηση την Δευτέρα από την Αθήνα και τερματισμό την Παρασκευή στην πλατεία Διάκου στην Λαμία. Οι Ειδικές Διαδρομές έφθαναν μέχρι το Βέρμιο Ημαθίας και τερμάτισαν μόνο τρία αυτοκίνητα!
Ταυτόχρονα, το 1974 θα τρέξει και σε τέσσερις αγώνες ταχύτητος στο Τατόι με το Audi 80, ενώ το 1976 θα «ανέβει» την Ανάβαση Ριτσώνας, κάνοντας μια πολύ καλή εμφάνιση, όπως θα κάνει και στον Γύρο Πήλιου, όπου θα γράψει μερικούς γρήγορους χρόνους, ανάμεσα τους και στην Ειδική Στόμιο: 5 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα!
Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε, να αναφέρουμε ότι στο Ράλλυ Ακρόπολις του 1973 ο Jean Luk Therier (εργοστασιακός οδηγός Renault) έκανε 3ο χρόνο στην συγκεκριμένη διαδρομή με 5 λεπτά και 50 δεύτερα!
Επίσης τον Νοέμβριο του 1976 θα τρέξει και στο Φθινοπωρινό Ράλλυ. Έναν χωμάτινο αγώνα με 14 Ειδικές Διαδρομές (300 χλμ.) μέσα στην λάσπη, με 31 συμμετοχές.
Νικητές του αγώνα ήταν οι «Λεωνίδας – Φερτάκης» με Porsche Carrera και ο μόνος που μπόρεσε να κινηθεί στους ρυθμούς των νικητών ήταν ο Χρήστος Πανουργιάς, που κέρδισε και την τελευταία ειδική από τον Λεωνίδα (33’.35’’ έναντι 33’.56’’), τερματίζοντας τελικά στην 2η θέση.
Στο τέλος του 1976 το Audi 80 GT, το παίρνει ο Αντώνης Γιοβάς και δίνει στον Χρήστο μια RenaultAlpine A 110 1.3 και από το 1977 και έπειτα, ο Χρήστος Πανουργιάς θα οδηγήσει μόνο αυτοκίνητα Renault, αρχής γενομένης με ένα Renault 17 TS….
Ένα τελείως νορμάλ αυτοκίνητο που λίγο πριν τον αγώνα το μετέτρεπε σε αγωνιστικό και μετά τον αγώνα πάλι σε αυτοκίνητο καθημερινής χρήσης!
Το 1978 το έκανε μια αναβάθμιση σε 17 Gordini και μπήκε μια πιο καλή ανάρτηση με τέσσερα de Carbon αμορτισέρ. Τα επόμενα δυο χρόνια 1979 – 1980 συμμετείχε με ένα Renault 18 που ήταν το προσωπικό του οικογενειακό αυτοκίνητο.
Με αυτό μάλιστα θα συμμετάσχει και σε αγώνα ταχύτητος στο Τατόι το 1980, τερματίζοντας στην 9η θέση γενικής.
To 1981 έχει στα χέρια του ένα Renault 5 Alpine Gr.2. Το αυτοκίνητο το πήρε από τον «Λεωνίδα» (Μανιατόπουλος) και ήταν ένα πολύ καλό εργοστασιακό αυτοκίνητο κατασκευασμένο στην Διέπη.
Και το 1982 – 1983 ξαναγύρισε στο Renault 18. Ήταν μια περίοδος επτά ετών, με συνοδηγό πάντα τον Βασίλη Χαιμάνη (εκτός από το Εαρινό του 1977 και το Μαύρο Ρόδο του 1981 που είχε συνοδηγό τον Αντώνη Στιβαχτάρη) με πολλούς αγώνες, μια πρώτη θέση και πολλές διακρίσεις:
1978 | 9ο Ράλλυ Φθιώτιδας: 1ος γενικής κατάταξης και 1ος κλάσης 2/4
1979 | 1ο Ράλλυ Κένταυρος: 2ος γενικής κατάταξης και 1ος κλάσης 2/4, 10ο Ράλλυ Φθιώτιδας: 5οςκλάσης 2/5
1980 | Εαρινό Ράλλυ: 8ος γενικής κατάταξης και 7ος κλάσης 2
1981 | 12ο Ράλλυ Μαύρο Ρόδο: 6ος γενικής κατάταξης
Το 1984 θα αγοράσει ένα Renault 11 Turbo, καινούργιο -αντιπροσωπείας- με 105 ίππους το οποίο και θα μετατρέψει σε αγωνιστικό, συμμετέχοντας σε αγώνες τα επόμενα τρία χρόνια μέχρι και το 1986.
Στο δεξί κάθισμα του συνοδηγού θα κάτσει ο Χρήστος Σμαίλης, εκτός από το Ράλλυ Σπριντ Μοσχοκαρυάς το 1985 που θα τρέξει με την γυναίκα του Αναστασία, σημειώνοντας τα εξής αποτελέσματα:
1985 | 2ο Ράλλυ Σπριντ Μοσχοκαρυάς: 3ος γενικής και 3ος κλάσης Β, 14ο Ράλλυ Φθιώτιδας: 10οςγενικής κατάταξης και 4ος κλάσης Α/8.
Στο τέλος του 1986 το αυτοκίνητο θα ξαναγίνει «βόλτας» και θα πουληθεί ως ΙΧ πλέον στα Φάρσαλα.
Το 1987 θα αγοράσει ένα αγωνιστικό Renault 11 Turbo, του Πρωταθλητή Βελγίου. Και θα αρχίσει μια ακόμη επιτυχημένη περίοδος αγώνων, πέντε χρόνων μέχρι και το 1991, με πολύ καλές εμφανίσεις και πολλές διακρίσεις.
Στους πρώτους αγώνες του 1987 συνοδηγός του θα είναι ο Χρήστος Σμαίλης, ενώ και ο αείμνηστος Κώστας Φερτάκης θα κάτσει δίπλα του στο Ράλλυ Κένταυρος (επίσης του 1987) και από εκεί και μετά μόνιμη συνοδηγός του θα είναι το έτερον του ήμισυ, η Αναστασία Πανουργιά, με την οποία πέτυχαν τις κάτωθι διακρίσεις:
1987 | 15ο Ράλλυ Φθιώτιδος: 4ος γενικής κατάταξης και 2ος κλάσης Α/7, 8ο Ράλλυ Κένταυρος: 2οςγενικής κατάταξης και 1ος κλάσης Α/8
1988 | 22ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ.: 14ος γενικής κατάταξης και 4ος κλάσης Α/9, 16ο Ράλλυ Φθιώτιδος: 3οςγενικής κατάταξης και 1ος κλάσης Α/9
1990 | 18ο Ράλλυ Φθιώτιδος: 15ος γενικής κατάταξης και 1ος κλάσης Α/10
1991 | 19ο Ράλλυ Φθιώτιδος: 18ος γενικής κατάταξης και 1ος κλάσης Α/9
Τον Απρίλιο του 1988 συμμετείχε και στην ανάβαση Μετεώρων, ενώ με το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έκανε τα πρώτα του αγωνιστικά χιλιόμετρα σε δοκιμές και ο υιός του Χρήστου Πανουργιά, ο Γιάννης. Ο οποίος αργότερα θα γράψει την δική του ιστορία στις ειδικές διαδρομές των αγώνων, ενώ τo αυτοκίνητο αγοράσθηκε από αγωνιζόμενο της πόλης της Κοζάνης, τον Δημήτρη Διάφα.
Το 1992 αγοράζει ένα Renault Clio 16S και το μετατρέπει σε αγωνιστικό. Θα γίνουν κάποιοι αγώνες όπως το Ράλλυ Ακρόπολις εκείνης της χρονιάς και η Ανάβαση Μοσχοκαρυάς, όπου και θα πάρει το βάπτισμα του πυρός ο υιός του Χρήστου Πανουργιά, ο Γιάννης, αφού θα είναι ο πρώτος του αγώνας.
Μετά το αυτοκίνητο πουλήθηκε σαν ΙΧ στην Βέροια και το 1993 αγοράζει από τον Νάσουλα ένα αγωνιστικό Renault Clio 16 S, ετοιμασμένο στην Ιταλία για την κατηγορίας Ν3.
Καλύτερο αποτέλεσμα με αυτό, στο χωμάτινο 4ο Ράλλυ Ολύμπιον, με συνοδηγό τον υιό του Γιάννη, όπου «ήρθαν» 16οι γενικής κατάταξης και 4οι κλάσης Α/7.
Auto Cross
Συγχρόνως με τους αγώνες ράλλυ συμμετείχε και σε αγώνες auto cross, με πολύ μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας πολλές πρώτες θέσεις με κυριότερες από αυτές να είναι οι εξής:
3/10/1976
Ο Α.Ο.Θ. στα πλαίσια των Δημητρίων, διοργάνωσε το 1ο Πανελλήνιο Auto Moto Cross. Πρώτη θέση γενικής για τον Πανουργιά με το Audi 80 στα αυτοκίνητα και ο ‘’ΝΑΜΝΑ’’ κερδίζει στις μοτοσυκλέτες, ενώ η απονομή κυπέλλων έγινε από τον Α.Ο.Θ. στην Στρατιωτική Λέσχη Θεσσαλονίκης.
10/10/1978
Πάλι σε διοργάνωση του Α.Ο.Θ. στην πίστα στον Φοίνικα Θεσσαλονίκης, ήρθε 1ος γενικής στα αυτοκίνητα με το Renault 5 Alpine, την στιγμή που ο Χρήστος Αραμπατζής κέρδιζε στις μοτοσυκλέτες με Yamaha.
15/4/1979
Στην Λαμία, στην πίστα της Λυγαριάς (πεδίο βολής του Στρατού) στα 1800 μ., «έρχεται» 1ος γενικής με το Renault 5 Alpine.
Και δυο μήνες αργότερα, στις 13/6/1979, στην πίστα του Α. Αθανασίου στα Άσπρα Σπίτια με το Renault 5 Alpine, κάνει δυο απίστευτους χρόνους σε δοκιμές και αγώνα (2’.08’’2 και 2’.07’’.2 αντίστοιχα), με αποτέλεσμα άλλη μια 1η θέση γενικής να γίνεται γεγονός.
Απρίλιος 1982
Στην Λαμία, στην πίστα της Λυγαριάς, με το Renault 18, ακόμη μια 1η θέση γενικής, ενώ τον ίδιο μήνα σε αγώνα που έγινε στις Σέρρες, συμμετέχει με το Renault Farma και τερματίζει 3ος γενικής και 1ος κλάσης 1600 κ.εκ.
Επίσης, συμμετείχε το 1982 και σε ένα αγώνα στην Βουλγαρία, στο Σάμοκοβ, μια πόλη λίγο πριν την Σόφια, με το Renault Farma. Στα προκριματικά τερμάτισε 39ος και προκρίθηκε για τον τελικό. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα (η πολλή λάσπη), που δεν μπορούσε να καθαρίσει από το παρμπρίζ του Farma και αποφάσισε να μην τρέξει στον τελικό.
Το 1982 όμως ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά για τον Χρήστο Πανουργιά. Ετοιμάζει από το «μηδέν» ένα Renault Farma. Πλαστικό αμάξωμα, 610 κιλά, με κινητήρα από Renault 5 Alpine 135 ίππων και κιβώτιο ταχυτήτων με τέσσερις σχέσεις.
Συμμετέχει σε αγώνες Auto cross, με πολύ μεγάλη επιτυχία και στο τέλος της χρονιάς στέφθηκε Πρωταθλητής Ελλάδος Auto Cross 1982, με τα έντυπα της εποχής να τον αποκαλούν ως τον “Auto Cross Master»…
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ
3/4/1973 | 3ο Ελληνοτουρκικό Ράλλυ
Ο πρώτος διεθνής αγώνας που συμμετείχε ο Χρήστος Πανουργιάς ήταν το Ελληνοτουρκικό Ράλλυ το 1973. Ένας μεικτός αγώνας με 19 Ειδικές Διαδρομές (11 ασφάλτινες, 6 χωμάτινες και 2 με χιόνι).
Συμμετείχε με το Audi 100 LS και συνοδηγό τον συντοπίτη του Τάσο Γεμενή (αγωνιζόμενος από την Λαμία με πολύ μεγάλη ιστορία στους αγώνες και αυτός).
Δυστυχώς όμως από μια λάθος υπόδειξη ενός Τούρκου αστυνομικού, πήραν λάθος δρόμο και μέχρι να ξαναβρεθούν στο σωστό δρόμο έχασαν πολύτιμο χρόνο που τους έβγαλε εκτός αγώνος!
Ράλλυ Ακρόπολις
24 – 31/5/1975 | 22ο Ράλλυ Ακρόπολις
Πρώτη συμμετοχή του Χρήστου Πανουργιά σε Ράλλυ Ακρόπολις είναι το 1975 στο 22ο, με το Audi 80 GT και συνοδηγό τον Βασίλη Χαιμάνη. Ο αγώνας είχε πέντε σκέλη και 48 (!) Ειδικές Διαδρομές. Στην δεύτερη ειδική του τρίτου σκέλους, την 21η, εγκατέλειψε. Εκείνη την στιγμή ήταν 18ος γενικής κατάταξης, 8ος Έλληνας και 2ος κλάσης 1/4.
22 – 28/5/1976 | 23ο Ράλλυ Ακρόπολις
Την επόμενη χρονιά θα ξαναπροσπαθήσει πάλι με το Audi 80 GT, με συνοδηγό τον Κυριάκο Κιοσέογλου. Επίσης δύσκολος αγώνας με πέντε σκέλη και 51 Ειδικές Διαδρομές. Δυστυχώς πάλι θα εγκαταλείψει στην αρχή του τέταρτου σκέλους, την 37η ειδική, από έξοδο λόγω του ότι έσπασε το ψαλίδι ανάρτησης.
28/5 – 3/6/1977 | 24ο Ράλλυ Ακρόπολις
Τρίτη συμμετοχή για τον Χρήστο Πανουργιά σε Ακρόπολις, με το Renault 17 TS και συνοδηγό τον Βασίλη Χαιμάνη. Άκρως επιτυχημένη, με τερματισμό και αρκετή προσπάθεια σε έναν μεγάλο και δύσκολο αγώνα με πέντε σκέλη και 52 ειδικές διαδρομές, όπου τερμάτισε στην 20η θέση γενικής κατάταξης, 6ος Έλληνας και 1ος κλάσης 1/5
29/5 – 2/6/1978 | 25ο Ράλλυ Ακρόπολις
Συμμετέχει πάλι με το Renault 17 Gordini και τον Βασίλη Χαιμάνη συνοδηγό, ενώ ο αγώνας είναι πέντε σκέλη και 54 ειδικές διαδρομές, και τερματίζουν 28οι γενικής, 11οι Έλληνες και 2οι κλάσης 1/4.
28 – 31 /5/1979 | 26ο Ράλλυ Ακρόπολις
Το 1979 θα πάρει μέρος στο Ράλλυ Ακρόπολις με Renault 18. Ήταν ένα αυτοκίνητο εντελώς νορμάλ που μετατράπηκε σε αγωνιστικό και το συγκεκριμένο Ακρόπολις είχε πέντε σκέλη και 58 ειδικές διαδρομές. Συνοδηγός -όπως πάντα- ο Βασίλης Χαιμάνης και εδώ να σημειώσουμε ότι ήταν η Παγκόσμια πρώτη εμφάνιση του Renault 18 σε αγώνα του WRC. Στον τερματισμό μάλιστα του αγώνα ο αξέχαστος Ίκαρος είχε πει το εξής: «Τερμάτισε, λες και είχε βγει περίπατο», ενώ ο Χρήστος ήταν 18ος γενικής κατάταξης, 8ος Έλληνας και 3ος κλάσης 2.
26 – 29 /5/1980 | 27ο Ράλλυ Ακρόπολις
Συμμετέχει πάλι με το Renault 18 και τον Βασίλη Χαιμάνη συνοδηγό, αλλά θα εγκαταλείψουν από συμπλέκτη, όπως δυστυχώς αυτό θα γίνει και την επόμενη χρονιά (1 – 4 /6/1981) στο 28ο Ράλλυ Ακρόπολις, στο οποίο εγκατέλειψε με το Renault 5 στην 6η ειδική διαδρομή (Βωξίτες – 8.92 χλμ.) από μπαταρία.
31/5 – 3/6/1982 | 29ο Ράλλυ Ακρόπολις
Άλλη μια συμμετοχή σε Ακρόπολις με το Renault 18, με τον Κώστα Φερτάκη όμως συνοδηγό αυτή την φορά. Αγώνας με τέσσερα σκέλη και 57 ειδικές. Θα τερματίσουν όλες τις ειδικές διαδρομές, αλλά στο τέλος θα βγουν εκτός αγώνα, καθώς η Renault δεν είχε ομολογκάρει το καπάκι μηχανής και έτσι βρέθηκαν «εκτεθειμένοι». Χάνοντας έτσι μια πολύ καλή εμφάνιση: 14οι γενικής, 6οι Έλληνες και 1οι κλάσης Α/9.
30/5 – 2/6/1983 | 30ο Ράλλυ Ακρόπολις
Τελευταία συμμετοχή με το Renault 18 και με συνοδηγό τον Αντώνη Στιβαχτάρη θα εγκαταλείψει από ανάρτηση, ενώ την επόμενη χρονιά (1984) στο 31ο Ράλλυ Ακρόπολις θα τρέξει με Renault 11 Turbo και τον Χρήστο Σμαίλη συνοδηγό. Μια επιτυχημένη προσπάθεια στον αγώνα των 47 ειδικών διαδρομών: 20ος γενικής κατάταξης, 9ος Έλληνας και 3ος κλάσης Α/9.
27 – 30/5/1985 | 32ο Ράλλυ Ακρόπολις
Επανάληψη της προηγούμενη χρονιάς: 20ος γενικής κατάταξης, 8ος Έλληνας και 4ος κλάσης Α/9.
2 – 4/6/1986 | 33ο Ράλλυ Ακρόπολις
Το τρίπτυχο Χρήστος Πανουργιάς – Χρήστος Σμαίλης – Renault 11 Turbo αποδίδει καλά. Ακόμη μια επιτυχημένη προσπάθεια με τερματισμό: 17ος γενικής κατάταξης, 6ος Έλληνας και 5ος κλάσης Α/9.
31/5 – 3/6/1987 | 34ο Ράλλυ Ακρόπολις
Άλλη μια συμμετοχή με Χρήστο Σμαίλη συνοδηγό στο Renault 11 Turbo. Εδώ όμως έχουμε εγκατάλειψη στην 12η Ειδική Διαδρομή (Δίστομο – 12.70 χλμ.) από ανάρτηση.
29/5 – 1/6/1988 | 35ο Ράλλυ Ακρόπολις
Αυτή την φορά στο Renault 11 Turbo, συνοδηγός θα είναι ο αείμνηστος Θεσσαλονικιός Ακύλας Μαυρίδης. Δυστυχώς και εδώ θα έχουμε εγκατάλειψη στην 15η Ειδική Διαδρομή (Κλέπα – 23.90 χλμ.) πάλι από ανάρτηση όπως και την προηγούμενη χρονιά.
27/5 – 1/6/1989 | 36ο Ράλλυ Ακρόπολις
Το πρώτο Ακρόπολις που θα κάνει με συνοδηγό την γυναίκα του Αναστασία, η οποία μέχρι τότε εκτελούσε χρέη Team manager. Με Renault 19 (1.4 80 ίπποι), τελείως νορμάλ. Επίσης πρώτη Παγκόσμια εμφάνιση για το Renault 19 σε αγώνα αυτοκινήτου και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, με το οποίο θα τερματίσουν μετά από 42 ειδικές διαδρομές: 33οι γενικής, 16οιΈλληνες και 4οι κλάσης Α/7.
1 – 6/6/1991 | 38ο Ράλλυ Ακρόπολις
Συνοδηγός πάλι η Αναστασία Πανουργιά, σε ένα Renault 19 16V, με το οποίο μετά από 48 Ειδικές Διαδρομές, τερματίζουν 28οι γενικής, 16οι Έλληνες και 3οι κλάσης Α/8.
31/5 – 3/6/1992 | 39ο Ράλλυ Ακρόπολις
Συμμετοχή με Renault Clio 16S. Συνοδηγός για άλλη μια φορά η Αναστασία και εγκατάλειψη στην 27η Ειδική Διαδρομή (Γραμμένη Οξιά – 11.46 χλμ.) από ανάρτηση.
29/5 – 2/6/1993 | 40ο Ράλλυ Ακρόπολις
Η τελευταία συμμετοχή του Χρήστου Πανουργιά σε Ράλλυ Ακρόπολις είναι το 1993. Με συνοδηγό την γυναίκα του Αναστασία και αυτοκίνητο το Renault Clio 16S. O αγώνας είχε 36 Ειδικές Διαδρομές και τερμάτισαν στην 32η θέση γενικής κατάταξης, 20οι Έλληνες και 3οι στην κλάση Α/7.
Ράλλυ Χαλκιδικής
10 – 12 /9/1977 | 2ο Ράλλυ Χαλκιδικής
Χωμάτινος αγώνας με 14 ειδικές διαδρομές. Συμμετείχε με ένα Renault 15 TS και συνοδηγό τον Σαραντόπουλο Νεόφυτο.
2 – 4/9/1980 | 5ο Ράλλυ Χαλκιδικής
Ένας αγώνας με δυο σκέλη και 20 ειδικές διαδρομές, εκ των οποίων οι 18 χωμάτινες και οι άλλες δυο ασφάλτινες (δυο φορές η ειδική του Χολομώντα των 26.37 χλμ.). Συμμετείχε με Renault 18 GTXκαι συνοδηγό τον Βασίλη Χαιμάνη. Στην 7η ειδική διαδρομή (Δουμπιά 1 – 6.80 χλμ.) εγκατέλειψαν από δίσκο συμπλέκτη.
20 – 22/8/1984 | 9ο Ράλλυ Χαλκιδικής
Ένα από τα ποιο δύσκολα Χαλκιδικής, με δυο σκέλη και 24 ειδικές διαδρομές με σύνολο 417 χλμ.
Συμμετείχε με το Renault 11 Turbo και συνοδηγό τον Νίκο Αποστολόπουλο και η τρίτη προσπάθεια (μετά τα Χαλκιδικής των 1980 και 1984) ήταν και η τυχερή, αφού τερμάτισε: 15ος γενικής κατάταξης, 10ος Έλληνας και 3ος κλάσης Α/9.
Το Ράλλυ Ακρόπολις του 1993 είναι ο τελευταίος αγώνας του Χρήστου Πανουργιά. Το αγωνιστικό «ταξίδι» του τελειώνει μετά από 22 χρόνια συνεχόμενης εμπλοκής. Πολύ πλούσιο παλμαρέ με 18 Ράλλυ Ακρόπολις, τρία Ράλλυ Χαλκιδικής, ένα Ελληνοτουρκικό και πάρα πολλούς άλλους αγώνες ράλλυ, ταχύτητος, αναβάσεων και Auto cross.
Ένα Πρωτάθλημα Auto cross, πολλές πρώτες θέσεις γενικής κατάταξης και άλλες τόσες σε κλάσεις, συνθέτουν την εικόνα ενός επιτυχημένου αγωνιζόμενου…
Σαν καλύτερη του στιγμή ξεχωρίζει το Πρωτάθλημα Auto Cross το 1982 με το Renault Farma.
Και μια δεύτερη στιγμή που έζησε μέσα στο αγωνιστικό αυτοκίνητο. Συγκεκριμένα ήταν το Renault 18, στην Ειδική Διαδρομή της Μακρυράχης με συνοδηγό τον Κώστα Φερτάκη. Σε μια αριστερή στροφή που την είχαν να την περάσουν «5 Αριστερή τέζα» το αυτοκίνητο γλίστρησε και κρεμάστηκε στον γκρεμό! Ο Φερτάκης τον κτύπησε με το χέρι του το πόδι του για να πατήσει το γκάζι και έτσι πέρασε η δύσκολη στιγμή.
Όσο για την πιο άτυχη στιγμή, ήταν στο Ράλλυ Φθιώτιδος το 1989, με το Renault 11 Turbo και συνοδηγό την γυναίκα του Αναστασία, όταν σε μια φουρκέτα με πολύ λίγα χιλιόμετρα τουμπάραν. Ήταν και το πρώτο ατύχημα για τον Χρήστο…
Αλλά όσο επιτυχημένος αγωνιζόμενος ήταν, άλλο τόσο ήταν και ένας επιτυχημένος επαγγελματίας. Το 1973 ξεκινάει και κάνει μια κάθετη μονάδα, αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και service NSU και Audi, και το 1976 προστίθενται σε αυτήν και οι BMW και Renault. Αντιπροσωπεία που ήταν ενεργή μέχρι και το 2002, ενώ πέραν αυτού, ασχολήθηκε και με την λαϊκή παράδοση και τα χορευτικά με τον Σύλλογο Σαρακατσαναίων Λαμίας.
Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρουμε και μια δήλωσή του: «Από το 1993 που σταμάτησα τους αγώνες το σπορ έχει αλλάξει ριζικά. Οι σημερινοί αγώνες έχουν χάσει τον ρομαντισμό τους», ενώ το μεγάλο του παράπονο είναι ότι δεν υπάρχει πια ενδιαφέρον από την Α.Λ.Α.Λ. για αυτούς τους παλιούς μεγάλους οδηγούς που ήταν η αιτία να ανθήσει το σπορ στην περιοχή της Λαμίας. Τους έχουν ξεχάσει και δεν τους έχουν κοντά τους, για να δώσουν έστω μια εκκίνηση σ’ έναν αγώνα ή να κάνουν μια απονομή κυπέλλων.
Σήμερα ο Χρήστος Πανουργιάς, έχει κρατήσει μια στάση μακριά από αγώνες και μόνο καμμιά φορά αν πάει να παρακολουθήσει κάποια ειδική του Ράλλυ Ακρόπολις. Την καρδιά του έχει «κλέψει» το κυνήγι…
Βέβαια ο Χρήστος Πανουργιάς άφησε παρακαταθήκη τους δυο υιούς του, Γιάννη και Κώστα, που συνέχισαν το έργο του, συμμετέχοντας σε αγώνες Ράλλυ, Αναβάσεις και Ενιαίου, με πολύ μεγάλη επιτυχία μάλιστα.
*Δείτε όλα τα Αγωνιστικά Πορτρέτα που κάναμε μέχρι σήμερα κάνοντας κλικ εδώ.
