ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ ΖΑΦΕΡΟΓΛΟΥ
Σήμερα θα πάμε πίσω στον χρόνο, στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 για να δούμε την επαγγελματική – αγωνιστική ιστορία του Πολύδωρου Ζαφέρογλου, που μπορεί το όνομα να μην σας λέει τίποτα, γιατί ήταν γνωστός στο Πανελλήνιο ως ο Άκης ο Τούρκος! Ο λόγος;
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τουρκία και συγκεκριμένα στην Κωνσταντινούπολη. Από ηλικία 14 ετών δούλευε στο συνεργείο αυτοκινήτων του θείου του. Αργότερα στην GM, πάλι στην Πόλη. Εκεί είχαν ανάμεσα στους πελάτες και αρκετούς Τούρκους Βουλευτές και ο Άκης -να σημειώσουμε- ήταν πολύ αγαπητός σε όλους. Έτσι, όταν κάποια στιγμή του ήρθε ειδοποίηση ότι έπρεπε να κάνει το στρατιωτικό του, στεναχωρήθηκε πολύ.
Μια μέρα ένας Τούρκος Βουλευτής τον ρώτησε γιατί δεν έχει κέφι και ο Άκης του εξήγησε τον λόγο. Με την βοήθεια αυτού του Τούρκου (μέχρι και διαβατήριο του έβγαλε) ο Άκης ήρθε κρυφά στην Ελλάδα, με τον Τούρκο να του λέει: «Φύγε και μην ξαναγυρίσεις εδώ. Εγώ όπου και να πάω τζαμί δεν θα βρω, εσύ εκκλησία θα βρεις». Έτσι λοιπόν το 1964 έρχεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη, ενώ ένα χρόνο αργότερα θα έρθουν στην Ελλάδα και οι γονείς του…
Η πρώτη του «δουλειά» ήταν να βρει κάπου εργασία. Και βρίσκει στο συνεργείο αυτοκινήτων που είχε τότε ο Σταύρος Γεωργιάδης (αγωνιζόμενος με πολλές επιτυχίες, γνωστός ως «Βόρειος») στην περιοχή του Ιπποδρομίου. Το 1965 βρίσκεται σαν μηχανικός στην αντιπροσωπεία – συνεργείο των Alfa Romeo – Jaguar – Glas, του Μάρκου Δριμάκη στην Β. Όλγας απέναντι από εκεί που είναι σήμερα το ξενοδοχείο Metropolitan, ενώ τον επόμενο χρόνο (1966), θα πάει λίγα μέτρα παρακάτω στο Queen Olga δίπλα, στο εξουσιοδοτημένο επίσημο συνεργείο της Triumph.
Το 1966 είναι και η εποχή που θα ξεκινήσει να συμμετάσχει σε αγώνες αυτοκινήτου. Πρώτος αγώνας του κ. Άκη θα είναι το 1ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ. τον Σεπτέμβριο του 1966. Συνοδηγός του Πέτρου Βογιατζόγλου με ένα Morris Mini Minor caravan 850. Ένας επεισοδιακός αγώνας, με τον Άκη στην Ειδική Διαδρομή του Χολομώντα (χωμάτινη τον καιρό εκείνο), να κάθεται στο πίσω μέρος του Mini και να κρατάει με το ένα χέρι τον πόλο της 6βόλτης μπαταρίας και με το άλλο το σωληνάκι της βενζίνης και το καρνέ στο στόμα! Στον τερματισμό της ειδικής, έκπληκτος ο κριτής έψαχνε να βρει που είναι ο συνοδηγός.
To 1967 συμμετέχει στο 2ο Ράλλυ Δ.Ε.Θ., συνοδηγός του Γάκη Καλεμτζάκη με μια Lotus Cortina. Ο Γάκης τότε υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία στο στρατόπεδο Καρατάσου στην Θεσσαλονίκη και δεν μπορούσε να πάρει μέρος στον αγώνα. Ο διοικητής της ΕΣΑ (Π. Στασινόπουλος), ήταν λάτρης της ταχύτητας και των αγώνων. Έτσι λοιπόν έστειλε ένα τζιπ πήρε τον Γάκη από το στρατόπεδο και τον πήγε στην εκκίνηση!
Ο Γάκης τότε έτρεξε με ψευδώνυμο «Οζελοτ». Στον αγώνα, αν και έκαναν όλες τις Ειδικές Διαδρομές, στον τερματισμό βγήκαν εκτός αγώνος από την οργάνωση, λόγω ενός προβλήματος που παρουσιάστηκε στο ΣΕΧ μιας Ειδικής Διαδρομής στο χωριό Αδάμ, που ήταν σε λάθος σημείο το κοντρόλ …και ο Γάκης γύρισε πίσω στο στρατόπεδο πάλι με το τζιπ της ΕΣΑ.
Επίσης το 1967 θα τρέξει με τον Λάμπρο Γράσσο στο Ράλλυ Σκρα Κιλκίς Λαχανά με Triumph και με τον Βαγγέλη Μπερδεβουράκη στο 1ο Ράλλυ Καβάλας με Alfa Romeo. Το αυτοκίνητο ήρθε στην Ελλάδα από την Ιταλία, κατασκευασμένο στον οίκο μετατροπής αγωνιστικών αυτοκινήτων Conrero. Και εδώ, στην Ελλάδα, μετά από λίγο καιρό έβαλε τον κινητήρα του «Μαύρου» (Γιάννης Μειμαρίδης – ένας από τους μεγαλύτερους οδηγούς που πέρασαν από την Ελλάδα, με πολλές νίκες και Πρωταθλήματα σε αγώνες ταχύτητος) που ήταν πολύ δυνατός, καθώς απέδιδε 178 ίππους. Στον αγώνα πήγαν πολύ καλά, αφού κέρδισαν την 1η θέση γενικής κατάταξης.
Το 1969 θα ασχοληθεί με την οργάνωση αγώνων στον ΟΦΑ της ΧΑΝΘ. Θα οργανώσει το 1ο Ράλλυ 400 λεπτών και το 1ο Auto Cross στην παραλία Θεσσαλονίκης, εκεί που είναι σήμερα η Γενική Κλινική. Ενώ το 1970 λίγο έφθασε για να κάνει μια πίστα για αγώνες Auto Cross στην περιοχή του Χορτιάτη. Είχε βρει τον χώρο, που ήταν δωρεά του Στρατού, είχε το τοπογραφικό και τον σχεδιασμό της πίστας, αλλά κάποιοι του στενού αγωνιστικού περιβάλλοντος ήταν αρνητικοί και έτσι το σχέδιο έπεσε στο «κενό».
Και το 1970 ξαναγυρίζει στους αγώνες Ράλλυ:
27/5 – 2/6/ 1970 | 18ο Ράλλυ Ακρόπολις
Θα πάρει μέρος στο Ράλλυ Ακρόπολις του 1970, συνοδηγός του αείμνηστου Χρήστου Γέσιου, που έτρεχε με το ψευδώνυμο «Γκασπάρ». Αυτοκίνητο ένα Renault 8 Gordini, με το Νο51 στις πόρτες του, με επίσημη υποστήριξη από την εργοστασιακή ομάδα της Renault.
Δυστυχώς όμως θα εγκαταλείψουν από πρόβλημα θερμοκρασίας κινητήρα.
To 1971 θα πάρει μέρος στο 3ο Ράλλυ Θερμαικού με τον Ταμπάκη Παναγιώτη, που είχε το ψευδώνυμο ‘’Panos’’, με ένα Renault 8 Gordini. Θα τερματίσουν στην 7η θέση γενικής κατάταξης. Και το 3ο Ράλλυ Θερμαϊκού ήταν και ο τελευταίος αγώνας του Άκη.
Οι καλές αγωνιστικές στιγμές είναι πολλές, όμως ξεχωρίζει δύο που έχουν να κάνουν με τον Μπερδεβουράκη (ψευδώνυμο Ζευς) και την Alfa Romeo: Η 1η θέση γενικής στο Ράλλυ Καβάλας το 1967 και στο Ράλλυ Σκρά Κιλκίς Λαχανά, το 1968, που λίγο μετά την εκκίνηση της ειδικής «Πολυδένδρι» έχει εγκαταλείψει ο Johny Πεσματζόγλου και το αυτοκίνητο ενοχλεί, αλλά η Alfa Romeo καταφέρνει και περνάει από το πλάι πάνω από το πρανές.
«Οι αγώνες εκείνη τη εποχή ήταν πιο ρομαντικοί και πιο κοντά σε επίπεδο παρέας» μας εκμυστηρεύτηκε. Φανταστείτε ότι στο Ράλλυ Καβάλας το 1967 πριν από κάποιο σταθμό ελέγχου χρόνου (ΣΕΧ), ο Θεολόγης Κοψαχείλης έβγαλε μια μπάλα ποδοσφαίρου και άρχισαν να παίζουν μπάλα τα πληρώματα που περίμεναν να πάρουν εκκίνηση, στο διπλανό γήπεδο ποδοσφαίρου. Είπατε τίποτα;
Επαγγελματικά «τον αφήσαμε» στο εξουσιοδοτημένο συνεργείο της Triumph, το 1966. Βέβαια εκτός από τα καθημερινά service των ΙΧ αυτοκινήτων, ασχολούταν και με την συντήρηση και βελτίωση αγωνιστικών αυτοκινήτων. Είχε δε τόσο καλό όνομα στα περί των αγωνιστικών που όταν κάποιος είχε ένα πρόβλημα έλεγε η πιάτσα «μόνο ο Άκης θα το λύσει»! Τον είχαν τόση μεγάλη εμπιστοσύνη οι αγωνιζόμενοι της εποχής, που μόνο αυτόν άφηναν «να βάλει χέρι» στα αγωνιστικά τους. Για να καταλάβετε τι εννοούμε… Αρχές Σεπτεμβρίου το 1970. Παραμονές Ράλλυ Δ.Ε.Θ. και στο συνεργείο υπάρχουν μερικά αγωνιστικά αυτοκίνητα που θα πάρουν μέρος στον αγώνα. Ο Άκης έχει πάρει τρεις μέρες άδεια και είναι στην Χαλκιδική, ενώ ένα από τα αγωνιστικά είναι το Renault 8 Gordini του αείμνηστου Νίκου Καλόμοιρου (πολύ καλός του φίλος), που έχει γυρίσει από δοκιμές και ο κινητήρας ρετάρει. Ο Καλόμοιρος απελπισμένος λέει να φωνάξουν έναν παπά να κάνει ευχέλαιο και ειδοποιεί και τον Άκη από την Χαλκιδική! Την ώρα που μπαίνει στο συνεργείο ο Άκης, είναι ήδη εκεί ο παπάς. Ξεκινάει να ρυθμίζει τον κινητήρα και σε λίγη ώρα το Renault 8 δουλεύει ρολόι και ο Άκης επιστρέφει στην Χαλκιδική.
Επίσης μας διηγήθηκε μια απίθανη ιστορία της εποχής, που αξίζει να τη μεταφέρουμε…
Ο Άκης κάθεται με τον πολύ καλό του φίλο Σωτήρη Σοφιανόπουλο στο καφέ «Ελληνικό» στην Θεσσαλονίκη (Β. Όλγας και Θεμιστοκλή Σοφούλη) και πίνουν καφέ. Κάποια στιγμή περνάει από μπροστά τους ο Βασιλιάς με την Άννα Μαρία και με την συνοδεία του πηγαίνοντας προς το Παλατάκι στην Ν. Κρήνη. Μόλις τον βλέπει ο Σοφιανόπουλος, πετάγεται και πάει και στέκεται μπροστά από το καπό της Rolls-Royce του Βασιλιά! Ο Άκης τα έχασε… Βγαίνει από το αυτοκίνητο ο Βασιλιάς και λέει: «Φίλε μου Σωτήρη εσύ είσαι;». Άφωνος ο Άκης και όλοι όσοι βρίσκονται στο σημείο. Μπαίνει στην Rolls-Royce ο Σωτήρης και πάει με τον Βασιλιά στο Παλατάκι. Από πίσω τους ακολουθεί ο Άκης με το δικό του αυτοκίνητο (μια Buick του 1955, με πολύ δυνατό κινητήρα). Όταν έφθασαν στο Παλατάκι παρκάρισε την Buick μέσα στον χώρο πάρκινγκ. Λέει ο Σοφιανόπουλος στον Βασιλιά: «Τέτοιο αυτοκίνητο δεν έχεις οδηγήσει», με αποτέλεσμα λίγη ώρα μετά ο Βασιλιάς να πηγαίνει βόλτα την Buick στην Θεμιστοκλή Σοφούλη με τον Άκη!
Το 1971 στην Αθήνα υπάρχει ένα δυναμόμετρο σε κάποιο συνεργείο και καλούν τον Άκη να πάει να το στήσει και να διδάξει τους μηχανικούς την χρήση του. Εκεί, στο συγκεκριμένο συνεργείο στην Αθήνα, βρίσκει το παλιό του αφεντικό που είχε στην GM στην Πόλη, τον κύριο Παράσχο. Και έτσι μετά από παρότρυνσή του, ο Άκης μένει στην Αθήνα.
Και το 1972 μαζί με τον Γιώργο Ραπτόπουλο, αποφασίζουν και κάνουν ένα συνεργείο «παράξενων αυτοκινήτων», όπως το ονόμασαν, στην περιοχή του Μοσχάτου. Πελατεία; Όλος ο εκλεκτός κόσμος της Αθήνας εκείνης της εποχής. Εφοπλιστές, βιομήχανοι, τραγουδιστές, ηθοποιοί και άλλοι πολλοί…
Ένα περιστατικό που θα του μείνει αξέχαστο από εκεί ήταν το εξής: Το καλοκαίρι το 1972, πήγε διακοπές στην Ύδρα. Ένα πρωινό στην παραλία όπως κάθεται, πλησιάζουν ένας αστυνομικός και ένας λιμενικός, φωνάζοντας το όνομά του. Τον παίρνουν και τον πηγαίνουν στο συνεργείο στην Αθήνα με ελικόπτερο! Εκεί βρίσκεται η λιμουζίνα του Γεωργίου Παπαδόπουλου, που έχει πρόβλημα. Ο υπεύθυνος συνοδείας του Παπαδόπουλου του λέει ότι έχουν πάει και σε άλλα συνεργεία αλλά δεν κατάφεραν να επισκευάσουν το πρόβλημα. Μισή ώρα μετά το αυτοκίνητο δούλευε κανονικά! Απορημένος ο υπεύθυνος συνοδείας από την ταχύτητα της επισκευής τον ρωτάει πού σπούδασε και από πού πήρε το πτυχίο του. Και ο Άκης απαντάει: «πουθενά δεν έχω πτυχίο». Τότε έκπληκτος ο υπεύθυνος του λέει, μόλις γυρίσει από τις διακοπές του να πάει να τον βρει στον Χολαργό. Και έτσι πήρε το πτυχίο του ο κύριος Άκης.
Και κλείνοντας, το 1974 επιστρέφει μόνιμα στην Θεσσαλονίκη. Από εκεί και πέρα ασχολείται μόνο με τον Α.Ο.Θ. Βασικά με τις επικοινωνίες και πολλές φορές τον βλέπουμε ενδιάμεσο σε Ράλλυ που διοργανώνει ο Α.Ο.Θ.
Πολύδωρος Ζαφέρογλου ή Άκης ο Τούρκος, όπως τον ξέρουν οι περισσότεροι. Ένας -πρώτα απ’ όλα- πολύ καλός άνθρωπος, άριστος μηχανικός, βελτιωτής αλλά και οδηγός αγώνων, που κόσμησε με την παρουσία του τον χώρο του αυτοκίνητου και των αγώνων της εποχής εκείνης.
*Δείτε όλα τα Αγωνιστικά Πορτρέτα που κάναμε μέχρι σήμερα κάνοντας κλικ εδώ.
