On the Road again…
…λεγόταν το –τότε- νέο τραγούδι της αμερικάνικης Ροκ-Μπλουζ μπάντας Canned Heat, που δημιουργήθηκε το 1967 και στην πορεία την έκανε γνωστή ανά την υφήλιο, μεσουρανώντας στα τσαρτς της εποχής!
Ιδιαιτερότητα του τραγουδιού, η φοβερή χρήση της φυσαρμόνικας, που πέρα από την παγκόσμια αναγνώριση, το έκανε και τραγούδι θρύλο για το συγκεκριμένο όργανο, καθώς από τότε και μέχρι σήμερα δεν κατάφερε κανένα συγκρότημα να το χρησιμοποιήσει καλύτερα από τους «φευγάτους» Αμερικάνους…
Με την πάροδο του χρόνου, το συγκεκριμένο τραγούδι εναρμονίστηκε απόλυτα με το όρο διαχρονικότητα και εγγράφηκε σε κάθε λογής κασέτα, CD και USB (τελευταία) των απανταχού φίλων της οδήγησης και των χιλιομέτρων, αφού έγινε το τραγούδι σύμβολο των οδοιπόρων!
Εξάλλου ποιος εραστής της οδήγησης δεν ονειρεύεται να ακούει το συγκεκριμένο τραγούδι -και άλλα όμοιά του- ταξιδεύοντας στους ατελείωτους αυτοκινητόδρομους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού;
Αν όχι κανείς, τότε ελάχιστοι, που σίγουρα αποτελούν τη μειοψηφία…
Εμείς πάντως ανήκουμε στην πλειοψηφία και πριν καλά-καλά πιστέψουμε στο όνειρο που πρόκειται να γίνει πραγματικότητα, βρισκόμαστε στο υπερμεγέθες αεροπλάνο της Air Canada με προορισμό το Τορόντο και το μπλουζάδικο φλασάκι που μας συντροφεύει μέρα – νύχτα στα πάτρια εδάφη βρίσκεται πλέον στο σακβουαγιάζ…
Το ταξίδι μεγάλο, η ανυπομονησία ακόμα μεγαλύτερη και το καναδικό κράτος σαν εφιάλτης σε ταρακουνάει για να μην κοιμηθείς πριν συμπληρώσεις το ερωτηματολόγιο που φέρνει η αεροσυνοδός και περιλαμβάνει από το «ποιός είσαι» και «πού πας», μέχρι το «πόσα φράγκα» θα βάλεις στη χώρα τους και φυσικά το πότε θα… την κάνεις από εκεί με εμφάνιση εισιτηρίου επιστροφής!
Βλέπετε αυτοί δε λειτουργούν με τη λογική του «μπάτε σκύλοι αλέστε»! Προσέχουν και παρατηρούν οποιονδήποτε και οτιδήποτε μπαίνει στη χώρα, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και τη μοναδική χώρα στη Β. Αμερική που δέχθηκε πρόσφυγες με παρόντα τον πρωθυπουργό στην τελετή, οργανωμένα και αποτελεσματικά καθώς υπάρχει κράτος (ναι! Εκεί υπάρχει) που σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες του…
Το σκέφτεσαι και προσπαθείς να μπεις στο κλίμα, καθώς από την τριτοκοσμική, κυριολεκτικά πια, Ελλάδα, πας στην πέμπτη «καλύτερη χώρα στον κόσμο για να ζεις» (σύμφωνα με το Δείκτη Ευημερίας του 2016).
Στην αρχή σοκάρεσαι και φυσικά βρίσκεσαι έξω από τα νερά σου, ωστόσο στην πορεία, σκεπτόμενος τι σε περιμένει απέναντι από την έξοδο του αεροδρομίου, ξεπερνάς τους όποιους φόβους…
Εκεί σε περιμένει μια Ford Mustang, που αν το τραγούδι “On the Road again” των Canned Heat έγινε μια φορά γνωστό ανά τον κόσμο, τα επτά γράμματα του ονόματος του αμερικανικού μοντέλου κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ολόκληρη ιστορία για τη Ford, ενώ έδωσαν και λύση σε πολλούς ανδρολόγους για την ασθένεια της ονείρωξης!
Βλέπετε είναι το αυτοκίνητο που έχει πρωταγωνιστήσει όσο κανένα άλλο σε πολλές ταινίες του Χόλυγουντ και όχι μόνο…
Είναι το αυτοκίνητο που γεννήθηκε τη δεκαετία του ’60 για να ανταγωνιστεί την -τότε- θρυλική Plymouth Barracuda και εδραιώθηκε ως το απόλυτο pony car, σε μια κατηγορία που στην ουσία ίδρυσε μόνο του.
Είναι το αυτοκίνητο που κόσμησε πολλά παιδικά δωμάτια.
Είναι το αυτοκίνητο που κυρίεψε όνειρα μικρών ή μεγάλων και αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει τη φράση που λέει «μια ιστορία από μόνο του»…
Ένα όνομα, μια ιστορία!
To Mustang είναι το άγριο άλογο με το οποίο κατέβηκαν οι Ισπανοί στην Αμερική και χαρακτηρίζεται από τον ατίθασο χαρακτήρα του και την αυξημένη ταχύτητα κίνησης, ενώ αποτέλεσε και πηγή έμπνευσης για το muscle car της Ford.
Τα πρώτα Mustang «γεννήθηκαν» το Μάρτιο του 1964 στη Β. Αμερική και από τότε μέχρι σήμερα το θρυλικό μοντέλο μετράει έξι γενιές, με την τελευταία μόνο να εισάγεται επίσημα στη χώρα μας και να προκαλεί πλέον όλους τους φίλους του αυτοκινήτου.
Κάποιους από τους οποίους έκανε να βρίσκονται σαστισμένοι στην εκάστοτε αντιπροσωπεία, μπαίνοντας εν τέλει στη λίστα των μοναδικών ιδιοκτητών.
Οι επιλογές δύο. Η «γνήσια» 5λιτρη V8 με την κωδική ονομασία GT και τους 422 ίππους και η εξευγενισμένη -ή «ευρωπαϊκή» βρε αδερφέ- Ecoboost, με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα των 2,3 λίτρων με τους 317 ίππους.
Όμοια με αυτή, την γκρίζα και απειλητική που μας περίμενε στο Τορόντο, καθώς θέλαμε να ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία μας ως Ευρωπαίοι (Τρομάρα μας!).
Ο όρος «λίγα κυβικά πολλά άλογα» είναι αδιανόητος για τους ντόπιους, με αποτέλεσμα να φαίνεσαι σα τη μύγα μέσα στο γάλα, καθώς ακόμα και τα αυτοκίνητα πόλης για αυτούς, είναι το λιγότερο 3λιτρά, με αποτέλεσμα να σε κοιτούν περίεργα…
Εσύ από τη μεριά σου απολαμβάνεις!
Οι 317 ίπποι είναι υπεραρκετοί για να «γίνεις άντρας», ενώ ταυτόχρονα δεν είναι απαραίτητο να καταναλώσεις αμέτρητα λίτρα βενζίνης όπως οι ντόπιοι, που μπορεί να μην τους νοιάζει λόγω της χαμηλής τιμής του λίτρου (σχεδόν στο 0,65 κατά μέσο όρο), αλλά φυσικά δεν παύει να τους εντάσσει στη φιλοσοφία της υπερκατανάλωσης, με αποτέλεσμα να φαίνεσαι λίγος μπροστά τους τουλάχιστον ως προς τα κυβικά!
Σε βλέπουν με συγκατάβαση μιας και προέρχεσαι από μια χώρα πτωχευμένη και δε βγάζεις «τα φράγκα» που βγάζουν αυτοί. Τους βλέπεις ξεπαγιασμένους (όχι από το κρύο) και τους… λυπάσαι γιατί δεν έχουν την θέρμη και τις ευωδιές του τόπου που έχεις εσύ άμεσα διαθέσιμες…
Σε ξανά βλέπουν και δεν τους ταιριάζεις καλά γιατί είσαι ατίθασος και πας πάνω από 100 χλμ./ώρα που είναι το όριο στον αυτοκινητόδρομο με τις 16 (!) λωρίδες…
Τους βλέπεις και τους λυπάσαι με τη σειρά σου γιατί είναι ρομποτοποιημένοι εντελώς, με το πρώτο πρόγραμμα να λέει εργασία, το δεύτερο φαγητό, το τρίτο ύπνο και μετά πάλι από την αρχή, χωρίς να μπορούν να ρίξουν ένα λουλούδι βρε αδερφέ στο Βασίλη, τον Μέγα έτσι, τον Καρρά! Εδώ μπορείτε να παραγγείλετε αλκοόλ μέχρι τις 2 το βράδυ κύριε. Μετά τέλος!
Γελάς και σκέφτεσαι «σαν την Ελλάδα πουθενά», μέχρι να δεις το αντίστοιχο τοπικό Κέντρο Υγείας (και όχι μόνο), που ξεπερνάει σε παροχές και ποιότητα την ακριβότερη ελληνική κλινική.
Εκεί τη «σακουλεύεσαι» και λες «Ώπα!» εδώ υπάρχει όντως κράτος, ενώ ευχαριστείς το Θεό που τα 317 άλογα της προσωρινής Mustang σου δε σε έχουν στείλει -από μια απερισκεψία- ακόμα σε κάποιο καναδικό κρατητήριο, όπου δεν περνάει η μπογιά των δικηγόρων σου.
Η αστυνόμευση παντού, υπενθυμίζοντάς σου πως οι αμερικάνικες ταινίες δεν είναι απλά προϊόν τεχνολογικής φαντασίας, αφού υπάρχει ακόμα και επιτήρηση από τον ουρανό, χωρίς μάλιστα να ισχύει το «κονέ» ή ότι είσαι ξάδερφος, του μπατζανάκι, της κουνιάδας του διοικητή, οπότε τη γλίτωσες! Εδώ ο νόμος είναι νόμος και ισχύει για όλους!
Από την άλλη βλέπεις στο σκοτεινό σοκάκι το ανοιχτό πλέον σπίτι, με τις κορδέλες της ασφάλειας να το περικυκλώνουν και το θετικό νεύμα του επιτηρητή του νόμου να έρχεται στην ερώτησή σου «αν έπεσαν πυροβολισμοί», υποδηλώνοντας ότι εδώ δεν αστειεύονται οι τύποι της άλλης οδού!
Σου «κόβεται η μαγκιά» από τα μέτρα ασφαλείας και θέλοντας και μη προσαρμόζεσαι, ενώ καταπολεμάς τα συναισθήματα που προκαλούν τόσο εσένα, όσο και το ατίθασο άλογο για κάτι παραπάνω στους ατελείωτους τεράστιους αυτοκινητόδρομους, που οδεύουν προς τους περιβόητους καταρράκτες του Νιαγάρα…
Οι σκέψεις σου μέχρι να φτάσεις εκεί, περιορίζονται στο «Έλα μωρέ… πόση διαφορά θα έχουν από τους καταρράκτες της Έδεσσας;» Ο συνειρμός -αφότου πας- ανύπαρκτος!
Είναι ένα από τα απίστευτα θαύματα της φύσης και οι εντυπωσιακότεροι παγκοσμίως, ενώ βρίσκονται σε θέση να σε καθηλώσουν στη θέα τους όσο προσπαθείς να αντιληφθείς για πόσους τόνους νερού μιλάμε, αφού μόνο οι ατμοί που προέρχονται από την πτώση τους, φτάνουν για να σε βρέξουν μέχρι το κόκκαλο!
Ωστόσο, η ιδέα και μόνο ότι είσαι πεζός και μακριά από τη Mustang σου, σε κάνει να αγχώνεσαι για το δρόμο της επιστροφής…
Ένα δρόμο που είναι ατελείωτος. Το «πάω για τσιγάρα» εκεί, σημαίνει ένα δίωρο στο δρόμο αφού οι αποστάσεις είναι όντως μεγάλες.
Βέβαια, έτσι εκτιμάς και αυτό που έχεις στα χέρια σου, καθώς το αυτοκίνητο πλέον έχει αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο στη ζωή σου από τη γυναίκα σου!
Είναι το μέρος όπου περνάς τις περισσότερες ώρες της ημέρας, καθώς το σπίτι – δουλειά μοιάζει με το δικό μας πάω για μπάνιο στη Χαλκιδική 15Αύγουστο!
Το συνηθίζεις, ενώ έχεις και την ψυχολογία του υπερόπτη…
Λίγο ή χαμηλή απόδοση της ροπής του Ecoboost, λίγο οι 317 ίπποι, λίγο η χαμηλή θέση οδήγησης και προπαντός ο Muddy Waters που παίζει από το φλασάκι σου, σε κάνουν να ταξιδεύεις τόσο πραγματικά, όσο και νοητά μέχρι την απόλυτη προσγείωση που έρχεται για να σου κόψει κάθε τάση υπερεκτίμησης…
Είναι το κόκκινο φανάρι που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του δρόμου (έτσι είναι στον Καναδά) και σε αναγκάζει να σταματήσεις, ενώ πλέον μπορείς να χαζέψεις και το σύστημα multimedia, εστιάζοντας την προσοχή σου στον διακόπτη της έντασης καθώς πλέον άρχισε να τζαμάρει ο μπλουζίστας σου και εσύ γουστάρεις…
Κάπου το χάνεις και σκέφτεσαι μα το ξέρω το τραγούδι, δεν πάει έτσι…
Είναι άλλη μελωδία που προέρχεται από δίπλα σου…
Προέρχεται από «αρσενικά άλογα» και από έναν πεντάλιτρο V8 σε μαύρο περιτύλιγμα και μάλιστα ανοιχτό!
Γυρνάς και χαζεύεις… Στο τιμόνι ένας μεσήλικας που ζει το όνειρό του και καμαρώνει που τον κοιτάς. Σε ρωτάει «Is this the new Ford Mustang, buddy?», του απαντάς: «Yes my friend!» με καμάρι, πριν σε «αδειάσει» λέγοντας: «This is the original Mustang. Ι have five litre engine and it’s a 1969 model brother»…
Τον προκαλείς να σταματήσει για να χαζέψεις… Είναι πιο «τσίλικη» από τη δικιά σου! Σταματάει στην πρώτη αλάνα και εσύ χάνεσαι, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μετά από 48 χρόνια στους δρόμους, σχολιάζοντας με τη συμβία σου στα ελληνικά για το διαμάντι που σας έτυχε…
Ξαφνικά έρχεται το δεύτερο σοκ! «Αφού μιλάτε ελληνικά γιατί δεν μιλάμε όλοι ελληνικά;» Σοκαρίζεσαι και ρωτάς «Ξέρετε;» Η απάντηση έρχεται σαν χαστούκι…
«Μα φυσικά! Έλληνας είμαι, ονομάζομαι Κωνσταντίνος Κόλλιας (βρε λες να έχει καμιά σχέση με τον δικό μας Αντώνη Κόλλια;), είμαι από την Αθήνα και εσείς είστε Βόρειοι! Σας διάβαζα πριν φύγω από την Ελλάδα για εδώ!».
Από τη μία η αμηχανία της στιγμής που τον πέρασες για Αμερικάνο και από την άλλη η συγκίνηση που μέχρι εδώ έφτασε η χάρη σου, ενώ πλέον νιώθεις πιο οικεία τόσο στην κουβέντα, όσο και στο να ζητήσεις τη χάρη που καρφώθηκε στο κρανίο σου από την πρώτη στιγμή -όταν τον συνάντησες- και μεταφράζεται στην ερώτηση «μπορείτε να μας την παραχωρήσετε έστω και για λίγο;»
Η απάντηση θετική που σε κάνει να εκτιμάς πλέον το χρόνο διαφορετικά και σχεδόν αυτόματα, να βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι της «γνήσιας» Mustang…
Το ρίγος σε διακατέχει ενώ η πληθωρική παρουσία της σου υπενθυμίζει πως δεν αστειεύεται… Ξέρει να σε κάνει να φανείς λίγος και να σου υποδηλώσει πως μαγκιές δε χωράνε, μιας και είναι έτοιμη να σε κατασπαράξει…
Το τιμόνι βαρύ και χωρίς καλή πληροφόρηση, το αυτόματο κιβώτιο αργό, η απόκριση του γκαζιού επίσης, χωρίς ABS, ESP και άλλα τεχνολογικά καλούδια, αλλά με την αίγλη και τον μαγικό ήχο που σε κάνει να ξεχνάς τις λεπτομέρειες και να αισθάνεσαι μοναδικός και συγχρόνως τυχερός που οδηγάς ένα όχημα ανεκτίμητης αξίας, χαμογελώντας απέναντι στους άλλους που σου δείχνουν πλέον σεβασμό!
Τον ίδιο σεβασμό που νοιώθεις κι εσύ, ακόμα και τώρα που γράφεις αυτές τις γραμμές, απέναντι στον Κ. Κωνσταντίνο Κόλλια που ενώ βγήκε για την Κυριακάτικη βόλτα του, σου παρέδωσε «ωραίος σαν Έλληνας» το πολυτιμότερο αγαθό του, επειδή του το ζήτησες! Υπόχρεος λοιπόν και τον ευχαριστούμε δεόντως για την παραχώρηση της κυρίας του.
Back to reality!
Επιστρέφοντας στη δική μας τώρα, αυτή μας επιβεβαίωσε πως δεν χρειάζονται μεγάλοι ενεργοβόροι κινητήρες για να προκληθούν συγκινήσεις, καθώς η συγκεκριμένη υπερτροφοδοτούμενη έκδοση μπορεί να καλύψει το κενό των λιγότερων κυβικών, αρκεί πάντα να υπάρχει ο σεβασμός απέναντι στην αρχοντιά των μεγαλύτερων σε χωρητικότητα κινητήριων σύνολων.
Εξάλλου, εκεί υπάρχει η «συνήθης αμερικάνικη υπερβολή» που σε στέλνει στον κόσμο της απληστίας και σε προκαλεί για το όλο και κάτι παραπάνω… Όπως αυτό που ονειρευόμαστε για την επόμενη επίσκεψή μας στη μεγάλη Ήπειρο, καθώς πλέον ολοκληρώσαμε και το δεύτερο γεύμα μας στο πληθωρικό υπεραντλαντικό αεροπλάνο και πρέπει να κοιμηθούμε ώστε να επιστρέψουμε ξεκούραστοι στη Γηραιά Ήπειρο, για να μπορέσουμε να ζήσουμε ακόμα μία μέρα σε αυτόν τον δύσμοιρο -αλλά και συγχρόνως ευλογημένο τόπο- έχοντας κατά νου τη φράση «ο καλύτερος τόπος στα χειρότερα χέρια»…Όχι μόνο στα σημερινά, αλλά σε όσα πέρασαν και όργωσαν τις πλάτες της τα τελευταία 40 χρόνια!
ΚΕΙΜΕΝΟ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΜΠΟΥΚΗΣ
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΜΟΝΤΕΛΟ MUSTANG 2.3Τ 1969 MUSTANG 5.0 V8
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ 2.3Τ 5.0 V8
Καύσιμο Βενζίνη Βενζίνη
Χωρητικότητα(κ.εκ.) 2.300 4.942
Κύλινδροι 4 σε σειρά 8 σε V
Βαλβίδες 16 16
Μεγ. Ισχύς(ίπποι/σ.α.λ.) 317/5500 223/4600
Μεγ. Ροπή(Nm/σ.α.λ.) 434/2500-4500 407/2600
Θέση Εμπρός, διαμήκης Εμπρός, διαμήκης
Τροφοδοσία Άμ.ψεκασμός, υπερτροφοδότηση Καρμπυρατέρ
Εκκεντροφόροι 2ΕΕΚ 1ΕΕΚ
Διάμ.X Διαδρ.(χλστ.) 87,6 x 94,0 76,2 x 101,6
Σχέση συμπίεσης 9,5:1 9,5:1
Κιλά/ίππο 5,2 8,6
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός Γόνατα ΜακΦέρσον, αντιστρεπτική δοκός Ανεξάρτητη, αντιστρεπτική δοκός
Πίσω Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική δοκός Άκαμπτος άξονας με ελλειπτικά φύλλα σούστας
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός Αεριζόμενοι δίσκοι 352 χλστ. Αεριζόμενοι δίσκοι 287 χλστ.
Πίσω Αεριζόμενοι δίσκοι 330 χλστ. Ταμπούρα 254 χλστ.
ΤΙΜΟΝΙ
Σύστημα Κρεμαγιέρα Κρεμαγιέρα
Υποβοήθηση Ηλεκτρική –
Στροφές τιμονιού 2,6 4,6
Διάμ. στροφής(μέτρα) 12,2 11,5
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Κίνηση Στους πίσω τροχούς με μηχανικό μπλοκέ Στους πίσω τροχούς
Κιβώτιο Αυτόματο 6 σχέσεων Αυτ. συνεχώς μεταβαλλόμενων σχέσεων
ΤΡΟΧΟΙ
Τύπ. Ελαστ. Goodyear Eagle F1 Asymmetric BFGoodrich Radial T/A
Διάσταση ελαστικών 235/50 R18 225/60 R15
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΒΑΡΗ
ΜήκοςXπλάτοςXύψος 4784x1916x1381 4760x1811x1303
Μεταξόνιο(χλστ.) 2720 2743
Μετατρ. εμπρός(χλστ.) 1582 1486
Μετατρ. πίσω(χλστ.) 1655 1486
Βάρος(κιλά) 1655 1433
Χώρος αποσκ. (λίτρα) 408 278
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-60 χλμ./ώρα (δευτ.) 2,7 3,9
0-100 χλμ./ώρα (δευτ.) 5,6 8,6
0-120 χλμ./ώρα (δευτ.) 7,4 12,1
Τελ.ταχύτητα(χλμ./ώρα) 234 193
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ(λίτρα/100χλμ.)-ΡΥΠΟΙ(γρ./χλμ.)
Μέση τιμή κατασκευαστή 9,9 –
Μέση τιμή δοκιμής 11,2 17,6
Μέγιστη τιμή δοκιμής 14,2 23,4
Ελάχιστη τιμή δοκιμής 9,7 13,7
Αυτονομία(χλμ.) 562 414
Ρεζερβουάρ(λίτρα) 58 76
Εκπομπή CO2 225 –
ΤΙΜΗ(ευρώ)
Βασικής έκδοσης 47.433 Δ.Α.
