Ο Οδυσσέας στην πισίνα!
Εδώ, είμαστε πάλι, Γιάννη! Έχομε τώρα και νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Να τον χαιρόμαστε…
Όπως σου είχα πει την προηγούμενη βδομάδα, την Τετάρτη το βράδυ έστειλα αποχαιρετιστήριο επιστολή στην απερχόμενη πρόεδρο Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Αν και δεν είχα πολλά-πολλά με την κ. Πρόεδρο στη διάρκεια της θητείας της, ήταν θέμα ευγένειας να την αποχαιρετήσω και μου το είχες κι εσύ επισημάνει!
Ήμουνα πολύ ευγενικός, Γιάννη μου, αλλά και ακριβοδίκαιος, όπως μου επεσήμανε κι ο φίλος μας ο Στράτος Ψαράκης.
Θα σου δείξω λοιπόν μερικά αποσπάσματα Γιάννη μου από την επιστολή μου, για να καταλάβεις τι εννοώ…
Ξεκινάω, λοιπόν, την επιστολή, επισημαίνοντας στην κ. Πρόεδρο ότι: «Νοιώθω πολύ άβολα που σας γράφω τώρα, τώρα που φεύγετε, κ. Πρόεδρε. Βλέπετε, αυτό το «δρυός πεσούσης» που πολλοί βρίσκουν ευκαιρία να τα ψάλουν σε κάποιους, εμένα δεν μου αρέσει»…
Κάποιος φίλος, Γιάννη, μου είπε: «μα δεν έπεσε, έληξε η θητεία της», για να περάσει αμέσως απ’ το μυαλό μου «μα ούτε και δρύς υπήρξατε»!
«Βρήκα, όμως το θάρρος να σας απευθυνθώ, κα. Πρόεδρε, μια και πολλές φορές κατά τη διάρκεια της θητείας σας, είχα διατυπώσει κάμποσες κριτικές για τις δράσεις σας, οπότε νοιώθω απελευθερωμένος από αυτό το άκομψο «δρυός πεσούσης».
Εξάλλου, αν έχεις να πεις κάτι βρε αδερφέ, το λες όσο ο άλλος είναι στη θέση του…
Και συνέχισα την επιστολή Γιάννη μου…
«Οπότε, κυρία Πρόεδρε, το μόνο που θα κάνω θα είναι να σας αποχαιρετήσω, με τον προσήκοντα σεβασμό που αρμόζει (και ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ) προς τον θεσμό του Ανωτάτου Άρχοντος της πατρίδος μας (συγγνώμη που σας απευθύνομαι σε γένος αρσενικό αλλά το να έλεγα “Ανωτάτης Αρχόντισσας” ίσως κάποιοι να το εκλάμβαναν και ως ειρωνεία, ιδίως οι ευαίσθητες δικαιωματίστριες που πίνουν το ποτό τους μαζί σας, στο “By the glass“…
Πιο κάτω, Γιάννη, γίνομαι πιο δηκτικός…
«Τώρα που θα γυρίσετε στην ηρεμία του σπιτιού σας, στο Μεταξουργείο, είμαι σίγουρος, κυρία Πρόεδρε, ότι θα βρείτε τον χρόνο και την ηρεμία, χαϊδεύοντας τον αγαπημένο γάτο σας, τον Οδυσσέα, να γράψετε τα απομνημονεύματά σας. Θα τα περιμένομε όλοι με μεγάλη ανυπομονησία! Θα σας πρότεινα, μάλιστα, ως τίτλο το “ΥΠΗΡΞΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ”. Ίσως λίγο οξύμωρο, αλλά βγαλμένο από την πρόσφατη συνέντευξή σας στο «Βήμα», εκεί που αναφερόσασταν στα… υπαρξιακά σας»!
Στη συνέχεια, Γιάννη, τα δίνω όλα που λένε! Δες τι της έγραψα…
«Όμως, κυρία Πρόεδρε, με την ευκαιρία αυτού του αποχαιρετισμού μας, θα ήθελα μία μεγάλη χάρη. Επειδή όλοι οι δημοσιογράφοι συνηθίζουν να παίρνουν συνεντεύξεις, θα ‘θελα κι εγώ μία. Φυσικά από τον… Οδυσσέα!
Βλέπετε, θυμήθηκα εκείνη τη γάτα των Ιμαλαΐων, στη Δεινοκράτους, με τους Ψυχάρηδες και τους Τσίπρες και όλα εκείνα τα περίεργα, πάλι στο Βήμα!
Θα καθίσουμε λοιπόν, κυρία Πρόεδρε, ήσυχα – ήσυχα στον κήπο, δίπλα στην πισίνα σας (άλλο οξύμωρο τώρα, πισίνα στο Μεταξουργείο; Αλλά αφού έτσι το ‘θελε και το ‘φτιαξε η ΤΕΡΝΑ το σπίτι σας, εγώ πώς να φέρω αντίρρηση;) και θα πούμε πολλές αλήθειες με τον γάτο, χωρίς προκαταλήψεις και ταμπού. Βρήκα μάλιστα και τον τίτλο της συνέντευξης κυρία Πρόεδρε: Ο Οδυσσέας στην Πισίνα»!
Εδώ, Γιάννη μου τελείωσα και την επιστολή, άλλωστε δεν ήθελα να την απασχολήσω άλλο.
Τώρα πάω να την πέσω για μεσημέρι, γιατί μας πρόλαβε κι ο ανασχηματισμός!
Οπότε θα τα ξαναπούμε, άμεσα…
Ο φίλος σου, ειλικρινώς υμέτερος, Αντώνης Κόλλιας…
