Η χρονιά άλλαξε (και καλή χρονιά επί τη ευκαιρία σε όλους/ες) και όπως φαίνεται το 2024 θα είναι μια χρονιά που θα δούμε ακόμα μεγαλύτερη τη διείσδυση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στη ζωή μας…
Άλλωστε, είναι πλέον πασιφανές πως όλοι οι κατασκευαστές (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) προς τα εκεί οδεύουν, ακόμα και αν κατά το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς που μας πέρασε είδαμε μια σχετική επιβράδυνση στους ρυθμούς που πίστευε ή ήθελε να εφαρμόσει η «χουντική» Ευρώπη.
Όπως και να ‘χει, η ηλεκτροκίνηση θα κυριαρχήσει -τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία- και θα έχουμε τόσο εμείς οι άνθρωποι του ειδικού τύπου, όσο και το αγοραστικό κοινό, να κάνουμε όλο και περισσότερο με μπαταρίες, ηλεκτροκινητήρες και καλώδια…
Από τη μεριά μας, οδηγούμε-δοκιμάζουμε όλο και περισσότερα ηλεκτρικά ή εξηλεκτρισμένα μοντέλα, γεγονός που μας έκανε να δημιουργήσουμε και αποκλειστική ενότητα γι’ αυτά, την ECO, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων εστιάζουμε στο κατά πόσο καλό είναι το προϊόν (ηλεκτρικό αυτοκίνητο εν προκειμένω) και όχι στο κατά πόσο εύχρηστο είναι ή ταιριάζει στις ανάγκες των -πλέον κατακρεουργημένων- Ελλήνων και στην καθημερινή διαβίωση αυτών.
Έτσι, ευκαιρίας δοθείσης από το Jeep Avenger που έφτασε στα γραφεία μας για δεύτερη φορά και πλέον απαλλαγμένο από φωτογραφίσεις και μετρήσεις αφού αυτά έγιναν για τη δοκιμή του προηγουμένως (δες εδώ), αποφασίσαμε κατά την περίοδο των εορτών να δούμε πόσο εφικτή -ή βολική αν προτιμάτε- είναι η καθημερινή συμβίωση μ’ ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, που πάντα ακολουθεί μεταχρονολογημένα τις εξελίξεις…
Αρχίζοντας από την απόκτηση ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου, αυτή γίνεται σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις με τιμές πολύ μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες που απαιτούνται για την απόκτηση του ίδιου μοντέλου με κινητήρα εσωτερικής καύσης (π.χ. Avenger βενζίνης 25.990€ – Avenger ηλεκτρικό 38.700€).
Τη «χασούρα» μειώνει η επιδότηση του ελληνικού κράτους μέσω του «Κινούμαι Ηλεκτρικά» (έτσι το ηλεκτρικό Avenger κοστίζει 30.700€) που είναι από τις μεγαλύτερες πλέον στην Ευρώπη, αλλά και πάλι για να κάνει κάποιος απόσβεση τα επιπλέον αυτά χρήματα πρέπει να κάνει κάποιες «έξυπνες κινήσεις» και να αλλάξει εν μέρη τον τρόπο ζωής του.
Και εξηγούμαι…
Οι «έξυπνες κινήσεις» αφορούν ως επί το πλείστον στη φόρτιση των μπαταριών, που για να συμφέρει οικονομικά τον χρήστη, θα πρέπει να γίνεται κατά βάση σε ιδιωτικό χώρο και όχι σε «δημόσιους» σταθμούς φόρτισης. Και αυτό γιατί στους δεύτερους η kWh κοστίζει κατά μέσο όρο περίπου 0,45 του ευρώ, όταν για παράδειγμα η τιμή της στο οικιακό τιμολόγιο είναι περίπου 0,15 του ευρώ (13,63 η φθηνότερη για τον Ιανουάριο με το πράσινο τιμολόγιο της ΔΕΗ).
Έτσι, μεταφράζοντας το «γέμισμα» του Avenger σε ευρώ, μία πλήρης φόρτιση σε οικιακό ρεύμα κοστίζει γύρω στα 7,5 – 8 ευρώ (με το 0,15 του Μ.Ο.), όταν σε έναν σταθμό φόρτισης κοστίζει κοντά στα 23 ευρώ (με 0,45 την kWh). Όλα αυτά βέβαια, για όσους έχουν τη δυνατότητα να φορτίζουν το ηλεκτρικό αυτοκίνητό τους στο σπίτι ή στο γραφείο, μιας και η εικόνα της κρεμασμένης μπαλαντέζας από το μπαλκόνι, μάλλον δεν είναι και ό,τι πιο όμορφο και σωστό…
Παράλληλα και εφόσον υπάρχει η δυνατότητα φόρτισης στον χώρο μας, πρέπει να υπάρχει και ο απαραίτητος χρόνος για στάθμευση-ακινητοποίηση του αυτοκινήτου, καθώς η φόρτιση σε συμβατικές πρίζες και χωρίς τη χρήση κάποιου wallbox είναι αρκετά χρονοβόρα διαδικασία.
Για παράδειγμα, το Avenger συνδεμένο σε «απλή» οικιακή πρίζα τύπου σούκου, απαιτεί περίπου 9 ώρες για το 30% της μπαταρίας του και 15 περίπου ώρες για το 65% της μπαταρίας αντίστοιχα…
Όλα αυτά όταν είναι συνδεμένο σε μια απλή πρίζα σούκου, δηλαδή όταν παίρνει περίπου 2,0 με 2,5 kW την ώρα (γιατί τόσο «παρέχουν» οι συγκεκριμένες πρίζες), ενώ στην περίπτωση ενός οικιακού wallbox ο χρόνος αυτός μειώνεται κατά περίπου στο 1/3, μιας και το Avenger μπορεί να δεχθεί μέχρι 11 kW την ώρα σε AC (100 σε DC).
Για όσους τώρα δεν έχουν την υποδομή για φόρτιση στον χώρο τους, η αναζήτηση ενός σταθμού φόρτισης στην πόλη μας μπορεί να μην είναι πλέον μια δύσκολη υπόθεση (ειδικά με την χρήση του PlugShare) αφού υπάρχουν εκατοντάδες, αλλά και πάλι η επιλογή ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου για όσους δεν έχουν προσωπικό πάρκινγκ δεν είναι σήμερα και η πλέον ενδεδειγμένη, αφού πέρα από τη μείωση των δυνατοτήτων της μπαταρίας σε βάθος χρόνου λόγω συχνής φόρτισης σε ταχυφορτιστές (όσο πιο αργά γίνεται η φόρτιση και εκφόρτιση, τόσο μεγαλύτερη διάρκεια ζωής έχει η μπαταρία, σαν τα κινητά), θα αναγκάζονται σε καθημερινή βάση να δαπανούν και πολλά περισσότερα χρήματα για το «γέμισμα» ή να επιλέγουν κάποιο από τα υπάρχοντα καταστήματα που διαθέτουν δωρεάν φόρτιση με την αγορά από αυτά, που κατά βάση είναι σούπερ μάρκετ…
Αν τώρα θέλουμε να δούμε ρεαλιστικά τη διαφορά ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου από ένα συμβατικό σε επίπεδο οικονομίας χρήσης, τότε μπορούμε να βάλουμε ως παρονομαστή τα 500 – 600 χιλιόμετρα που «βγάζει» ένα θερμικό αυτοκίνητο (με κινητήρα εσωτερικής καύσης) με ένα ρεζερβουάρ, με ένα αντίστοιχο εύρος χιλιομέτρων σε ένα αντίστοιχο ηλεκτρικό.
Με βάση το Avenger πάντα, το μικρό Jeep χρειάζεται περίπου 84 με 100 kWh (με 16,8 kWh μέση κατανάλωση) για να βγάλει 500 – 600 χιλιόμετρα, που σημαίνει ότι με τα 0,15 της «οικιακής» kWh απαιτεί 12,6 (για τα 500 χιλιόμετρα) και 15 ευρώ (για τα 600), ενώ με τα 0,45 της «εξωτερικής» kWh αυτό μετατρέπεται αυτόματα σε 37,8 (για 500) και 45 ευρώ (για τα 600).
Στο αντίστοιχο μοντέλο με κινητήρα βενζίνης (Avenger 1.2 – 100 ίππους) οι αποστάσεις αυτές «γίνονται» με 49,25 (τα 500) και 59,10 ευρώ (για τα 600), παίρνοντας ως γνώμονα τα 1,759 ευρώ που κοστίζει -περίπου- το λίτρο βενζίνης στην Θεσσαλονίκη σήμερα και πάντα με γνώμονα ότι το βενζινοκίνητο Avenger καταναλώνει 5,6 λίτρα/100 χλμ. σύμφωνα με το εργοστάσιο, μιας και δεν το έχουμε δοκιμάσει ακόμη.
Όπως αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς το ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι σε κάθε περίπτωση πιο οικονομικό σε χρήση απ’ ότι ένα συμβατικό με θερμικό κινητήρα, αλλά για να μπορέσει να κάνει την απόσβεση των επιπλέον χρημάτων που απαιτεί για την απόκτησή του σε ένα σχετικά εύλογο χρονικό διάστημα, θα πρέπει κατά βάση να φορτίζεται στο σπίτι ή το γραφείο και όχι σε σταθμούς φόρτισης, ενώ θα πρέπει να περνάει και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εντός πόλεως, ώστε να μπορεί να «βγάζει» όσο το δυνατόν περισσότερα χιλιόμετρα με μία φόρτιση, πριν ξανά καταλήξει για φόρτιση (ιδανικά το βράδυ, που υπάρχουν και χαμηλότερες χρεώσεις λόγω νυχτερινού ρεύματος).
Ο λόγος που τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα υπερισχύουν στις αστικές μετακινήσεις, είναι ότι μπορούν με τις συχνές επιβραδύνσεις -είτε με το κανονικό φρένο, είτε με το «φρένο» του κινητήρα στο άφημα του γκαζιού- να ανακτήσουν μέρος της ενέργειάς τους και εν τέλει να μεγαλώσουν την αυτονομία τους, έστω και αν αυτό μεταφράζεται συχνά σε μικρά ποσοστά (1-3 %).
Μάλιστα, φίλος-αναγνώστης κατάφερε με αποκλειστική χρήση στην πόλη μας να «γράψει» 522 χιλιόμετρα (!) με μία φόρτιση με το προσωπικό Avenger του, όταν εμείς κατά την εβδομάδα συμβίωσης μας βγάζαμε περίπου 350 χιλιόμετρα με μία φόρτιση σε μεικτή όμως χρήση, μιας και ένα αυτοκίνητο δε χρησιμοποιείται μόνο για την πόλη, αλλά και για κάποιες εξορμήσεις εκτός αυτής, έστω και κοντινές…
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι στην παρούσα χρονική στιγμή, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα δεν αποτελούν και το καλύτερο σύμμαχο για να διανύσει κανείς μεγάλες αποστάσεις, καθώς οι σχετικά περιορισμένες αυτονομίες (εξαιρουμένων των Tesla και κάποιων λίγων άλλων μοντέλων) σε συνδυασμό με το «προβληματικό» δίκτυο φόρτισης -που μπορεί να αναπτύχθηκε αρκετά τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και πάλι συνεχίζει να παρουσιάζει ορισμένες φορές κάποιες δυσλειτουργίες (φορτιστές που δεν λειτουργούν, εφαρμογές που κολλάνε, συνωστισμός, κ.α.)- μετατρέπουν το ταξίδι από μια ευχάριστη εμπειρία σε αγχωτική, με τις φορές που χρειάζεται να καπνίσεις 1,2 ή και περισσότερα τσιγάρα αναμένοντας το «γέμισμα», να μην αποτελεί εξαίρεση, αλλά κανόνα…
Ωστόσο, θέλοντας να βλέπουμε πάντα και τη θετική πλευρά των πραγμάτων, τα ηλεκτρικά είναι εντυπωσιακά σε επιτάχυνση και ποιότητα κύλισης, αφού η άμεση παροχή της ροπής από το 0 τα κάνει πραγματικά να ξεκολλούν απότομα σε κάθε πάτημα του γκαζιού (φανάρι με φανάρι δύσκολα σε «πιάνουν»), τη στιγμή που η εντελώς αθόρυβη λειτουργία, ανεβάζει κατά πολύ την ποιότητα των μετακινήσεων.
Αυτά ωστόσο -επί προσωπικού- δεν φτάνουν για να «πείσουν» έναν ρομαντικό Σαλονικιό όπως ο υπογράφοντας, αφού μπορεί τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να είναι όντως η εξέλιξη της αυτοκίνησης, αλλά απαιτούν ιδανικές συνθήκες και αλλαγή στον τρόπο που σκεπτόμαστε και λειτουργούμε, που τελικά μεταφράζεται σε έναν νέο τρόπο ζωής.
Σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής και «προσποιούμενοι» τον Δανό, Ελβετό, Νορβηγό και κάθε άλλον «ξενέρωτο», που δεν έχει το πάθος για την ταχύτητα, έχει τις υποδομές να λειτουργούν υποδειγματικά χωρίς να «μετράτε η kWh σε καράτια» και κάνουν και καμιά υποχώρηση σε «πολυτέλειες» όπως ο κλιματισμός (ναι τα ηλεκτρικά μειώνουν την αυτονομία τους με την χρήση του A/C), το παραπανίσιο «φόρτωμα», κτλ., το ηλεκτρικό αυτοκίνητο συμφέρει.
Για τον Έλληνα όμως, βασική προϋπόθεση για να συμφέρει ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι να έχει τον «δικό του» χώρο στάθμευσης για να φορτίζει σε λογικές τιμές και να κινείται με αυτό ως επί το πλείστον εντός πόλεως, ώστε το αγαπημένο του αυτοκίνητο να γίνει όντως οικονομικό και συμφέρον, και φυσικά να αποσβέσει τα επιπλέον χρήματα της αγοράς.
Βλέπεις «φίλε» αναγνώστη δεν είναι όλα ρόδινα στην ηλεκτροκίνηση όπως θέλουν να τα παρουσιάζουν οι φωστήρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης -κατά βάση- και μετέπειτα οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν πλεονεκτήματα και προτερήματα, αλλά ακόμα απαιτείται χρόνος για να περάσουν στο «μενταλιτέ» του Έλληνα και εντέλει να τα συνηθίσουμε και να τα αγαπήσουμε. Για το αν τελικά γίνει, μένει να το δείξει η ιστορία…
Μέχρι τότε όμως, θα βλέπουμε και θα «ζηλεύουμε» τα αληθινά αυτοκίνητα, όπως αυτό που μόλις πάρκαρε δίπλα μου…
