Εχθές ολοκληρώθηκε το 42ο Ράλλυ Ντακάρ που για πρώτη φορά έγινε στη Σαουδική Αραβία και ξεκίνησε την Κυριακή 5 Ιανουαρίου από την πόλη Τζέντα, καταλήγοντας μετά από 12 ειδικές διαδρομές στην πόλη Γκιντίγια.
Δείτε αναλυτικά τις ειδικές του 42ο Ράλλυ Ντακάρ
Με αφορμή λοιπόν την ολοκλήρωση της φετινής διοργάνωσης, αποφασίσαμε να γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω και να θυμηθούμε τον τρόπο με τον οποίο ο συγκεκριμένος δύσκολος αγώνας έγινε διάσημος και αγαπητός ανά τον κόσμο!
Προφανώς οι ασχολούμενοι εσχάτως με το μηχανοκίνητο αθλητισμό θα θεωρούν ότι ανέκαθεν στον αγώνα συμμετείχαν υπερμοντέρνες τεχνολογικά κατασκευές, όπως τα Mitsubishi Pajero ή τα VW Touareg, ή ακόμη και τα πιο πρόσφατα Peugeot, Mini και Toyota.
Κι όμως… Αλλιώς έγινε διάσημο το Paris – Dakar. Κι αυτό το οφείλει όχι μόνο στα μεγάλα ονόματα που συμμετείχαν κατά καιρούς, αλλά και στα αυτοκίνητα που συμμετείχαν σε αυτή την περιπέτεια.
Ήταν λοιπόν μέσα του 1980 όταν σε ένα εστιατόριο στο Παρίσι μια παρέα με «σπορτίφ» κυρίους και κυρίες συζητούσε για περιπέτειες και έπεσε η ιδέα να συμμετάσχουν κάποιοι από αυτούς στον απαιτητικό αυτό μαραθώνιο που λέγεται Paris – Dakar.
Να θυμίσουμε ότι δυο χρόνια νωρίτερα, το 1978, ήταν που ο αείμνηστος Τιερί Σαμπίν, είχε ξεκινήσει τη διοργάνωση του συγκεκριμένου αγώνα, η οποία ήταν θέμα συζήτησης στους κύκλους της κοινωνίας του Παρισιού αλλά και της Γαλλίας γενικότερα.
Ένας λοιπόν από την παρέα, ο κύριος Τιερί ντε Μονκορζέ, ο οποίος είχε ήδη στο ενεργητικό του συμμετοχές σε παρόμοιους αγώνες στην Αφρική, πρότεινε να συμμετάσχει στο Paris – Dakar του 1981 με μια Rolls-Royce!
Την ιδέα βρήκε πολύ καλή, ένας άλλος της παρέας, ο κύριος Ζαν Κριστόφ Πελετιέ, ο οποίος μάλιστα ανέλαβε και χρέη συνοδηγού!
Έτσι, τους επόμενους μήνες μια Rolls-Royce Corniche Coupe, περνούσε την πόρτα του συνεργείου του μηχανικού Μισέλ Μοκρικί…
Χρειάστηκαν περισσότερες από 2.000 ώρες για την μετατροπή της. Το αμάξωμα, εκτός από τις δυο πόρτες, αντικαταστάθηκε από άλλο πολυεστερικό και το σασί έδωσε τη θέση του σε μια σωληνωτή κατασκευή. Το αυτοκίνητο όμως για να συμμετάσχει στον αγώνα έπρεπε να είναι και τετρακίνητο. Έτσι λοιπόν ο μηχανικός Μοκρικί, δανείσθηκε το σύστημα τετρακίνησης από ένα Toyota Land Cruiser, όπως και το κιβώτιο των τεσσάρων ταχυτήτων για να αντικαταστήσει το αυτόματο που είχε η Rolls-Royce.
Ο κινητήρας που τοποθετήθηκε ήταν ένας Chevy V8 5,7 λίτρων απόδοσης 350 ίππων με αφάνταστη ροπή και πίσω από τα καθίσματα τοποθετήθηκε ένα ρεζερβουάρ 330 λίτρων!
Έτσι, σε τέσσερις μήνες η προσωποποίηση της αρχοντιάς είχε μετατραπεί σε ένα όχημα εκτός δρόμου…
Το αυτοκίνητο ζύγιζε 1.400 κιλά και τις πρώτες μέρες του αγώνα εντυπωσίαζε με την αξιοπιστία του. Στη μέση του αγώνα βρέθηκε στην 13η θέση της γενικής κατάταξης. Στη συνέχεια όμως ένας σπασμένος άξονας προκάλεσε ατύχημα και χρειάστηκε πολύ χρόνος για να επισκευαστούν οι ζημιές.
Η συμμετοχή αποκλείσθηκε από τον αγώνα, αλλά με άδεια της οργάνωσης, το πλήρωμα συνέχισε, για να τερματίσει τελικά στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης, το Ντακάρ, όντας ένα από τα 40 αυτοκίνητα, επί συνόλου 170, που τερμάτισε τον αγώνα.
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο δεν πήρε μέρος ξανά σε αγώνα και από τότε αλλάζει χέρια συλλεκτών σε δημοπρασίες. Είναι όμως ένα ατόφιο κομμάτι της ιστορίας του Paris – Dakar…
